Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Ποιά η διαφορά της θλίψης από την κατάθλιψη ;


Ποιά η διαφορά της θλίψης από την κατάθλιψη ;

Δείτε όλα τα άρθρα του NowDoctor.gr
Γράφει η Αρετή Δρακάκη Ψυχολόγος / Ψυχοθεραπευτρια
Συχνά οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τους όρους Θλίψη – Μελαγχολία ή Κατάθλιψη, θέλοντας να περιγράψουν παρόμοιες συναισθηματικές καταστάσεις. Υπάρχουν όμως ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους. Η θλίψη προέρχεται από κάποια απώλεια και είναι υγιής και χρήσιμη. Ο άνθρωπος είναι αναγκασμένος να βιώνει απώλειες, έστω και μικρές, από την αρχή της ζωής του, οι οποίες συνοδεύονται από αντίστοιχα αισθήματα θλίψης (π.χ. η απώλεια του αποκλειστικού ενδιαφέροντος των γονέων με την έλευση ενός δεύτερου παιδιού, ο σταδιακός αποχωρισμός από τους γονείς, κ.λπ).
Στην ενήλικη ζωή, παραδείγματα απωλειών μπορεί να είναι ο χωρισμός από μια συντροφική σχέση, κατά τον οποίο το άτομο βιώνει αισθήματα θλίψης που σχετίζονται με την απώλεια του αγαπημένου προσώπου. Άλλο παράδειγμα αποτελεί η απώλεια της εργασίας, που είναι ιδιαίτερα συχνή στις μέρες μας, και προκαλεί αισθήματα θλίψης. Η θλίψη είναι μια μορφή πένθους. Όταν νιώθουμε θλίψη, έχουμε έντονα αρνητικά συναισθήματα αλλά νιώθουμε ζωντανοί. Η συναισθηματική επεξεργασία μιας απώλειας, όποια κι αν είναι αυτή, βοηθάει το άτομο να προχωρήσει στη ζωή του.
Μπορούμε να πούμε ότι συμβαίνει το αντίθετο στην περίπτωση της κατάθλιψης. Ο άνθρωπος που πάσχει από κατάθλιψη δεν αισθάνεται θλίψη. Αυτό μπορεί να ακούγεται οξύμωρο, δεδομένου ότι οι άνθρωποι που έχουν κατάθλιψη, βιώνουν μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση, που είναι πραγματική και πολύ σοβαρή. Το άτομο δεν κατάφερε – είτε γιατί δεν του επιτρεπόταν, είτε γιατί βίωσε τραυματικές καταστάσεις που ήταν δύσκολο να διαχειριστεί – να επεξεργαστεί τις απώλειες στη ζωή του κι έτσι «μονώθηκε» συναισθηματικά.
Μην μπορώντας το άτομο να βιώσει θλίψη, αποκλείει κι άλλα συναισθήματα, και τελικά νιώθει κενό. Τα αισθήματα κενού που αισθάνονται οι άνθρωποι με κάτάθλιψη είναι μια σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο εννοιών. Το άτομο καταλήγει να εναποθέτει την επίλυση όλων των προβλημάτων στους άλλους – κάτι το οποίο όμως το οδηγεί να βιώνει συνεχείς ματαιώσεις και ενισχύει τα συναισθήματα κενού. Ο άνθρωπος που αισθάνεται «νεκρωμένος» συναισθηματικά, καταλήγει να παραιτείται από τη ζωή. Συμπερασματικά αναφέρουμε ότι η θλίψη είναι μια υγιής συναισθηματική κατάσταση, ενώ η κατάθλιψη αποτελεί σοβαρή, και αρκετά συχνή, ψυχική διαταραχή, που μπορεί όμως να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την κατάλληλη θεραπεία.
πηγή

Τι μπορείς να καταλάβεις για κάποιον από τη γυναίκα του


Ύστερα από δεκαετίες μελέτης της έννοιας της «αξίας συντρόφου», οι κοινωνικοί επιστήμονες έχουν τελικά τα απαραίτητα δεδομένα για να εξηγήσουν τις ρομαντικές επιλογές στις ταινίες «Mε την πρώτη» («Κnocked Up») και «Περηφάνια και Προκατάληψη» («Pride and Prejudice»).
O παχουλός και ατημέλητος Σεθ Ρότζεν δεν αποτελεί μάλλον το ιδανικό ραντεβού καμιάς γυναίκας, ειδικά όταν υποδύεται τον άνεργο στην ταινία «Mε την πρώτη», όπου ξοδεύει τις μέρες του καπνίζοντας μαριχουάνα και γλυκοκοιτώντας γυμνές διάσημες. Ο Ρότζεν στην ταινία δεν διαθέτει κανένα από τα προφανή προτερήματα που δίνουν αξία σε έναν σύντροφο: καλό παρουσιαστικό, χρήματα, κοινωνικό κύρος.
Παρόλα αυτά, καταλήγει με μία επιτυχημένη τηλεοπτική δημοσιογράφο, την οποία υποδύεται η εκθαμβωτική Κάθριν Χέιγκλ. Πάνω στην ίδια αξιόπιστη συνταγή κινηματογραφικών εισπράξεων έκανε καριέρα και ο Ανταμ Σάντλερ.
Το αταίριαστο όμως ζευγάρι δεν αποτελεί μόνο ανδρικό όνειρο. Υπάρχουν χιλιάδες ρομαντικά μυθιστορήματα σε αυτή την κατηγορία, η οποία ήταν εξίσου δημοφιλής την εποχή που η Τζέιν Οστεν έγραψε το «Περηφάνια και Προκατάληψη». Ο ψηλός και όμορφος κ. Μάρσι, αρχικά υποτιμά την Ελίζαμπεθ Μπένετ για το παρουσιαστικό της: «Είναι ανεκτή, αλλά όχι αρκετά γοητευτική για να δελεάσει εμένα ενώ η κοινωνική τάξη της οικογένειάς της είναι τόσο σαφώς κατώτερη της δικής μου».
Οι αρχικές του αντιδράσεις βγάζουν απόλυτο νόημα για τους εξελικτικούς ψυχολόγους, επειδή τέτοιες προτιμήσεις αυξάνουν την πιθανότητα να μεταφέρει κάποιος τα γονίδιά του. Η ομορφιά και η φυσική συμμετρία είναι σημάδια υγείας και γενετικής καταλληλότητας, κύρους και πλούτου, καθιστώντας πιθανότερο τα παιδιά κάποιου να επιβιώσουν και να ενηλικιωθούν.
Ισάξιοι
Δείχνει λογικό για ανθρώπους με υψηλή «αξία συντρόφου» να επιμένουν σε ισάξιους συντρόφους και πράγματι το κάνουν. Oι επιστήμονες, παρατηρώντας εργένηδες να προσεγγίζουν ο ένας τον άλλο διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι τείνουν να καταλήγουν με εκείνους που έχουν όμοια «αξία συντρόφου».
Το μοτίβο αυτό απαντάται και σε παντρεμένα ζευγάρια: Ανθρωποι ελκυστικοί, μορφωμένοι, με υψηλά εισοδήματα τείνουν να παντρεύονται ομοίους τους. Στην πραγματικότητα, οι οικονομολόγοι λένε ότι αυτή η αυξανόμενη τάση του «ταιριαστού ζευγαρώματος» είναι η κύρια αιτία εισοδηματικής ανισότητας, επειδή ένα νοικοκυριό με δύο υψηλοεισοδηματίες καταλήγει με πολύ περισσότερα χρήματα από ό,τι ένα νοικοκυριό με δύο χαμηλοεισοδηματίες (ή με έναν μόνο εισοδηματία).
Όμως πόσο άσπλαχνα επιφανειακοί είναι οι άνθρωποι στον καθορισμό της αξίας ενός δυνητικού συντρόφου; Για να το διερευνήσουν αυτό, ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Οστιν, ζήτησαν από φοιτητές να βαθμολογήσουν τη ρομαντική έλξη τους απέναντι σε συμφοιτητές του αντίθετου φύλου. Στη αρχή του εξαμήνου, οι φοιτητές σχεδόν συμφώνησαν στο ποιος από την τάξη τους είναι πιο ελκυστικός.
Οταν όμως ρωτήθηκαν ξανά, αφού είχαν περάσει ένα εξάμηνο όλοι μαζί σε μία μικρή τάξη, σημειώθηκαν τεράστιες αποκλίσεις στις κρίσεις τους σχετικά με το ποιος είναι ελκυστικός και ποιος όχι.
«Οσο περισσότερο χρόνο περνούν μαζί οι άνθρωποι, τόσο αλλάζουν και οι αντιλήψεις τους» λέει η ερευνήτρια Λούσι Χαντ, η οποία δημοσίευσε πέρυσι την παραπάνω έρευνα μαζί με τον Πολ Ιστγουικ, καθηγητή ανθρώπινης ανάπτυξης και οικογενειακών επιστημών. Σύμφωνα με την κ. Χαντ, μπορεί κάποιος μη ελκυστικός άνθρωπος να γίνει πιο ελκυστικός στα μάτια ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, αλλά μπορεί κάλλιστα να συμβεί και το αντίθετο.
Για να ελέγξουν αυτό το αποτέλεσμα, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τέξας συνεργάστηκαν με την Ελι Φίνκελ, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν, σε μία έρευνα πάνω σε ζευγάρια, η οποία δημοσιεύθηκε πριν από λίγους μήνες στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Science.
Βαθμολογία
Κάποια από τα ζευγάρια ήταν παντρεμένα για πέντε δεκαετίες, ενώ άλλα «έβγαιναν» μόνο για λίγους μήνες. Κάποια γνωρίζονταν για καιρό πριν αρχίσουν τη σχέση, ενώ άλλα άρχισαν τη σχέση τους με το που γνωρίστηκαν. Αφού βιντεοσκοπήθηκαν να μιλούν για τις σχέσεις τους, μία ομάδα κριτών, οι οποίοι παρακολούθησαν κάθε σύντροφο ξεχωριστά, βαθμολόγησε την εξωτερική τους εμφάνιση.
Συγκρίνοντας τις βαθμολογίες των συντρόφων εμφανίστηκε ένα ξεκάθαρο μοτίβο, που βασίζεται στο χρονικό διάστημα που γνωρίζονταν πριν ξεκινήσει η σχέση τους. Εάν είχαν ξεκινήσει να «βγαίνουν» μέσα σε ένα μήνα από τη γνωριμία τους, τότε έτειναν εμφανισιακά να είναι εξίσου ελκυστικοί. Εάν όμως γνωρίζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή ήταν φίλοι πριν γίνουν εραστές, τότε κάποιος ελκυστικός ήταν πιο επιρρεπής να καταλήξει με κάποιον λιγότερο ελκυστικό.
Σε μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2012 από τον δημοφιλή ιστότοπο διαδικτυακών ραντεβού Match.com σε αντιπροσωπευτικό δείγμα εργένηδων Αμερικανών, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση του Κρίστοφερ Μάρλοου: «Ποιος αγάπησε αν δεν αγάπησε με την πρώτη ματιά;». Πάρα πολλοί, όπως αποδεικνύεται. H έρευνα έδειξε ότι το 33% των ανδρών και το 43% των γυναικών απάντησαν ναι, όταν ερωτήθηκαν εάν έχουν ποτέ ερωτευτεί κάποιον που δεν βρήκαν αρχικά ελκυστικό. Η επικεφαλής της έρευνας Ελεν Φίσερ, από το Ινστιτούτο Κίνζι του Πανεπιστημίου Ιντιάνα, ονομάζει αυτή τη διαδικασία «αργό έρωτα», και λέει ότι εμφανίζεται όλο και συχνότερα όσο οι άνθρωποι αργούν να παντρευτούν.
Οταν οι συμμετέχοντες στην έρευνα ερωτήθηκαν τι άλλαξε στα συναισθήματά τους, οι κύριοι λόγοι που παρέθεσαν είναι: «εξαίρετες συζητήσεις», «κοινά ενδιαφέροντα» και «εκτίμησα την αίσθηση του χιούμορ του/της». Αυτοί οι ίδιοι παράγοντες συνέβαλαν και στη μεταστροφή του κ. Ντάρσι στο «Περηφάνια και Προκατάληψη».
http://enallaktikidrasi.com/
AdTech Ad

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

Γύφτος και Γοητεία-Ο Ταμτάκος τραγουδάει


Γύφτος και Γοητεία-Ο Ταμτάκος τραγουδάει 

Βγές έξω μωρή! Μπες μέσα, μωρή!

θα τα σπάω για μένα, κ.λ.π.

Όλα ωραία, εκτός απ' την κατάρα!

Υπομονή - Αλίκη Βουγιουκλάκη & Δημήτρης Παπαμιχαήλ (Τραγούδια Κινηματογράφου)

Υπομονή - Αλίκη Βουγιουκλάκη & Δημήτρης Παπαμιχαήλ (Τραγούδια Κινηματογράφου)

Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η γη με ζωγραφιά - Κώστας Χατζής

Στον ντόκτορά μου, που σήμερα γιορτάζει!
"Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένα", Ορέστη!
Πάντα από ψηλά, πάντα στα ψηλά!


Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η γη με ζωγραφιά - Κώστας Χατζής
Οι φωτογραφίες είναι του Ορέστη Αναστασιάδη που φυσικά τις "έκλεψα" για να πετάξω νοερά κι εγώ, κι εσείς!

ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ - Τα Τραγούδια Της Αλίκης_1996

Για "Χρόνια Πολλά" και Ευτυχισμένα, στην κυρία Ευγενία!


ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ - Τα Τραγούδια Της Αλίκης_1996

H προδοσία του εαυτού : Πώς γινόμαστε δυστυχείς χωρίς να το καταλαβαίνουμε

Πολύ συχνά ακούω ανθρώπους που με επισκέπτονται να αναρωτιούνται για ποιον λόγο δεν μπορούν  να νιώσουν ευτυχισμένοι, ενώ ακόμη συχνότερα να παραπονιούνται για τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω τους που τους κάνουν δυστυχισμένους.
   Άλλοι άνθρωποι πάλι προσπαθούν να "αντιγράψουν" την ευτυχία των άλλων κάνοντας παρόμοια πράγματα, ώστε να νιώσουν και εκείνοι το ίδιο ευτυχισμένοι. Υπάρχουν ακόμη και οι περιπτώσεις των ανθρώπων που είναι πεπεισμένοι από την δύναμη της συνήθειας ότι αυτό που ζούν είναι αυτό που τους αξίζει πραγματικά και ότι φυσικά οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, λέγοντας έτσι στον εαυτό τους το μεγαλύτερο ψέμα. Στην πραγματικότητα η ευτυχία είναι μία μοναδική και διαφορετική εμπειρία που ο καθένας μας την αποκαλύπτει στον ίδιο του τον εαυτό, όταν φυσικά γνωρίζει τον ίδιο του τον εαυτό.
   Πολλές φορές οι άνθρωποι νιώθουν εγκλωβισμένοι μέσα στη φυλακή τους και αυτό είναι μια σκληρή αλήθεια, που λίγο ή πολύ όλοι μας αναγνωρίζουμε, το χειρότερο όμως είναι ότι το κλειδί αυτής της φυλακής βρίσκεται από μέσα ενώ εμείς περιμένουμε κάποιος ή κάτι να μας ελευθερώσει. 
   Μολονότι η καθημερινότητά μας πλημμυρίζει από πολλές δραστηριότητες και ευθύνες  που έχουν ως κύριο σκοπό την "ασφάλεια" αλλά και την "ελευθερία" μας, οι δραστηριότητες αυτές κάνουν τόσο θόρυβο που δεν προλαβαίνουμε να ακούσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε μία δουλειά που μας προσφέρει χρήματα ενώ δεν την αγαπάμε ή δεν αντέχουμε τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμαστε, όμως η ανάγκη μας για ασφάλεια οικονομική μας αφήνει στάσιμους. Από την άλλη έχουμε έναν/μία σύντροφο με τον οποίο δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε, όμως αναγκαζόμαστε να παραμείνουμε επειδή αυτή η "άρρωστη" σχέση μας προσφέρει την ασφάλεια του να μην είμαστε μόνοι μας. 'Εχουμε φίλους με τους οποίους δεν μπορούμε να μοιραστούμε το πραγματικό μας εαυτό όμως νιώθουμε ήρεμοι επειδή ανήκουμε κάπου και δεν ξεχωρίζουμε από τους άλλους "επιτυχιμένους" ανθρώπους.
   Η προδοσία όμως του εαυτού μας δεν σταματάει εδώ. Νιώθουμε ότι προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας επειδή και μόνον λυπόμαστε όταν βλέπουμε κάποιον που υποφέρει χωρίς όμως στην πραγματικότητα να κάνουμε τίποτε το ουσιαστικό για εκείνον. Ενώ λοιπόν δεν έχουμε κάνει τίποτα από τα παραπάνω με τον σωστό ή καλύτερα με ουσιαστικό τρόπο ώστε να νιώσουμε την πραγματική ευτυχία, στο τέλος δημιουργούνται όλες εκείνες οι συνθήκες ώστε οι καρποί της αυτολύπησης στον ίδιο μας τον εαυτό να βρούν έδαφος και να μας προσφέρουν τον καρπό της "ατυχίας" που τόσο συχνά επικαλούμαστε σαν να μας ξέχασε ο Θεός και σαν η μοίρα μας να γράφετε απο χέρι ξένο.
   Τέλος ένας "καταπληκτικός" επίλογος στην προδοσία που κάνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό είναι ότι πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, μία πολύ επικίνδυνη διάδωση κάποιων ανθρώπων που απλά δεν προσπάθησαν να καταλάβουν και να βοηθήσουν τον εαυτό τους, επηρεάζοντας έτσι και τους άλλους που αντιγράφουν, όπως προαναφέρεται παραπάνω, τους  "ευτυχισμένους" ανθρώπους.
   Ας παραδεχτούμε λοιπόν ότι προδώσαμε τις πραγματικές μας ανάγκες όπως την ανθρώπινη επαφή, την ουσιαστική επικοινωνία με τον συνάνθρωπο μας, το μοίρασμα του εαυτού μας με ανθρώπους που εκτιμάμε, την αυτάρκεια, την αυτοδιάθεση (δηλαδή την ουσιαστική  ανάγκη μας να ζούμε όπως το επιθυμούμε και όχι όπως οι άλλοι επιθυμούν για εμάς), την αυθεντικότητα μας, την πραγματική έκφραση μας, την ουσιαστική διασκέδαση που πρέπει να προσφέρουμε ως δώρο στον εαυτό μας, και φυσικά την αυτογνωσία, ένα δώρο που οφείλουμε να χαρίζουμε κάθε μέρα κάθε ώρα και κάθε λεπτό σε εμάς τους ίδιους.

   Ας αφήσουμε λοιπόν πίσω όλες εκείνες τις πεποιθήσεις μας που χτίστηκαν από έλλειψη ουσιαστικής γνώσης για τον ίδιο μας τον εαυτό, και ας μην στείλουμε στην κρεμάλα της σαθρής μας "ασφάλειας" καθετί το ουσιαστικό κάθε τι που εμείς οι ίδιοι προδώσαμε....


Νικόλαος Βαμβακάρης
Ψυχοθεραπευτής -Σύμβουλος Ψυχικής υγείας.
M.A. Κλινικής-Συμβουλευτικής Ψυχολογίας
Πιστοποίηση ΓΣΘ
B.Sc. Ψυχολογίας
AdTech Ad

Αντέχω | Λαυρέντης Μαχαιρίτσας


Αντέχω | Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Τα ψάρια έχουν συνείδηση και συναισθήματα;

Τα ψάρια έχουν συνείδηση και συναισθήματα;


Κυριακή, 13 Δεκεμβρίου 2015 00:13

Τα ψάρια βιώνουν ένα φαινόμενο που ονομάζεται «συναισθηματικός πυρετός» που υποδηλώνει πως έχουν κάποιο βαθμό συνείδησης, σύμφωνα με μελέτη Βρετανών και Ισπανών επιστημόνων.
Αυτό το φαινόμενο εκδηλώνεται με τη μορφή ελαφρών αυξήσεων στη θερμοκρασία του σώματος των ψαριών, όταν εκτίθενται σε στρεσογόνες καταστάσεις.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και το Πανεπιστήμιο του Στέρλινγκ, σε συνεργασία με το Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, παρατήρησαν ότι όταν το ψάρι-ζέβρα του είδους Danio rerio βιώνει άγχος, η θερμοκρασία του σώματός του αυξάνεται κατά δύο με τέσσερις βαθμούς Κελσίου.
Πρόκειται για την πρώτη φορά που αυτός ο «πυρετός» παρατηρείται σε ψάρια, παρά το γεγονός ότι έχει παρατηρηθεί σε πτηνά, θηλαστικά και ορισμένα είδη ερπετών. Για να μάθουν τον τρόπο που συμβαίνει στα ψάρια, οι ερευνητές συνέλεξαν 72 ψάρια και τα χώρισαν σε δύο ομάδες των 36.
Στη συνέχεια, τα ψάρια τοποθετήθηκαν σε μια μεγάλη δεξαμενή γεμάτη με νερό και με διασυνδεδεμένα διαμερίσματα τα οποία είχαν διαφορετικές θερμοκρασίες, από 18 έως 35 βαθμούς Κελσίου.
Τα ψάρια της ομάδας ελέγχου δεν υποβλήθηκαν σε αλλαγές της θερμοκρασίας και αφέθηκαν σε νερά 28 βαθμών Κελσίου. Η δεύτερη ομάδα τοποθετήθηκε σε ένα δίχτυ και μέσα στη δεξαμενή των 27 βαθμών Κελσίου, προκειμένου να προσομοιωθεί μια αγχωτική κατάσταση για τα ψάρια. Μετά από 15 λεπτά, τα ψάρια αφέθηκαν ελεύθερα.
Ενώ τα ζώα στην ομάδα ελέγχου προτίμησαν να μείνουν σε διαμερίσματα με θερμοκρασία 28 βαθμών, εκείνα που εκτέθηκαν στην αγχωτική κατάσταση μεταφέρθηκαν σε περιοχές της δεξαμενής με υψηλότερες θερμοκρασίες, προκαλώντας αύξηση στη θερμοκρασία του σώματος τους.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό αποτελεί μια ένδειξη ότι τα ψάρια βίωναν μια μορφή «συναισθηματικού πυρετού» που σχετίζεται με την κατάστασή τους.
«Τα ευρήματα αυτά είναι πολύ ενδιαφέροντα, καθώς εκφράζουν για πρώτη φορά ότι τα ψάρια έχουν κάποιο βαθμό συνείδησης», δήλωσε η Σόνια Ρέι, επικεφαλής της μελέτης.
Ορισμένοι ειδικοί επισημαίνουν ότι τα ζώα δεν είναι ικανά να έχουν συνείδηση, λόγω των απλών δομών του εγκεφάλου τους, οι οποίοι δε φέρουν εγκεφαλικό φλοιό. Τα ψάρια έχουν περιορισμένη ικανότητα μνήμης και μάθησης, ενώ δεν μπορούν να αισθανθούν πόνο.
Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι παρά το μικρό εγκέφαλο, έχουν παρατηρήσει ομοιότητες με δομές σε άλλα σπονδυλωτά. Αυτές περιλαμβάνουν την αμυγδαλή, η οποία συνδέεται με τα συναισθήματα, και τον ιππόκαμπo, ο οποίος συνδέεται με τη χωρική μνήμη και τη μάθηση στα θηλαστικά.
πηγή

Το Titroo.gr είναι το καθημερινό σου διατροφολόγιο και όχι μόνο……..

Καλώς ήρθες στο titroo.gr!

Το Titroo.gr είναι το καθημερινό σου διατροφολόγιο και όχι μόνο……..


Βάλε στο ημερολόγιό σου τις τροφές που τρως καθημερινά Δες πόσες θερμίδες έχουν, αλλά και τι διατροφικά στοιχεία σου δίνουν!

Δες τι χρειάζεται το σώμα σου καθημερινά και βάλε στόχους να χάσεις κιλά, να πάρεις κιλά, να παίρνεις ελάχιστη ή μέγιστη ποσότητα ενός διατροφικού στοιχείου π.χ. Πρωτεΐνες.

Α! και μη ξεχάσεις να καταγράψεις τη yoga, τη βόλτα ή το ποδόσφαιρο που έπαιξες σήμερα… Και δες πώς και η παραμικρή δραστηριότητα μετράει.

Εδώ θα βρεις 10.000+ τροφές για καταχώρηση, πάνω από 800 δραστηριότητες... και αν αυτά δεν φτάνουν μπορείς πάντα να καταχωρήσεις τις δικές σου τροφές, γεύματα και συνταγές.

Αααα.... και μη νομίζεις ότι θα σου λείψουν οι φίλοι, ούτε το μπλα ,μπλα :). Μια ωραία και ζεστή κοινότητα σε περιμένει να της πεις το δικό σου πόνο, πάθος, πληροφορία. (Σύντομα στη beta).

Σύνοψη στο ti troo!

Καλά!
Και τα λάθη, για τους ανθρώπους είναι, ti troo!

Σύνοψη
Πρωτεΐνες
76/38g (197%)
Συνολικά Λίπη
103/50g (207%)
Υδατάνθρακες
28/230g (12%)
Νάτριο
2322/1841mg (126%)
Χοληστερόλη
923/230mg (401%)
Άμα φας, να φας, λέμε! 

Πρώτη φορά στην κάλπη οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία

Πρώτη φορά στην κάλπη οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία

Πρώτη φορά στην κάλπη οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία

Ιστορική ημέρα η σημερινή για τις γυναίκες στη Σαουδική Αραβία καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία έχουν την δυνατότητα να ασκήσουν τα πολιτικά τους δικαιώματα.
Οι ψηφοφόροι άρχισαν να εισέρχονται σ' ένα εκλογικό τμήμα στο κέντρο του Ριάντ γύρω στις 08:00 (τοπική ώρα, 07:00 ώρα Ελλάδας), διαπίστωσε ένας δημοσιογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου.
Άνδρες και γυναίκες ψηφίζουν χωριστά στη Σαουδική Αραβία, η οποία ήταν η τελευταία χώρα στον κόσμο που αρνούνταν στις γυναίκες το δικαίωμα να ψηφίζουν και να είναι υποψήφιες σε εκλογές.
Οι ψηφοφόροι, άνδρες και γυναίκες, πρέπει σήμερα να επιλέξουν ανάμεσα σε 6.000 υποψηφίους και 900 υποψήφιες, οι οποίες πήραν για πρώτη φορά την άδεια να θέσουν υποψηφιότητα.
Όλοι διεκδικούν μια έδρα στα 284 δημοτικά συμβούλια, τα οποία είναι οι μόνες συνελεύσεις που αποτελούνται από αιρετούς αντιπροσώπους, οι οποίοι έχουν όμως περιρισμένες εξουσίες.
Στο σαουδαραβικό βασίλειο ισχύει μια αυστηρή εκδοχή του ισλάμ βάσει της οποίας οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα να οδηγούν και πρέπει να έχουν την άδεια ενός άνδρα για να εργασθούν ή να ταξιδέψουν.

Πηγή: ΑΜΠΕ
πηγή

Κανένας

Να μην με περιμένει, κανένας.
Να μη με ψάχνει, κανένας.
Να μην υπάρχω, για κανέναν.
Να χάνομαι, για τον καθέναν.
Ακόμα κι από μένα,
αν πρέπει να με βρω.


Πλύσου.

Γι ' αυτό


Μανώλης Λιδάκης - Για να σε συναντήσω

Στεγνή μου γνώση

Ναι, να γίνει "Στεγνή" η γνώση.

Μάλαμας - Το γράμμα


Μάλαμας - Το γράμμα

Μέλισσες - Φωτεινή Βελεσιώτου


Μέλισσες - Φωτεινή Βελεσιώτου

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

Έκκληση γιατρών ενόψει χειμώνα

Εκκληση γιατρών ενόψει χειμώνα

ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
«Ο χώρος του χόκεϊ στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού, όπου φιλοξενούνται πρόσφυγες, είχε αρχίσει να κρυώνει. Τα ντους δεν έχουν ζεστό νερό. Είδα ένα νεογέννητο βρέφος, μόλις 10 ημερών. Την Αφγανή μητέρα του την έπιασαν οι πόνοι πάνω στη βάρκα και γέννησε σε μια παραλία της Μυτιλήνης. Το παιδάκι δεν μπορούσε να κάνει μπάνιο εκεί, θα πάγωνε και το πήρα σπίτι μου. Ηρθαν και οι γονείς του, έκανε το παιδί ζεστό μπάνιο, έφαγε, κοιμήθηκε. Οταν έφυγαν για τον Βορρά μετά δύο μέρες αισθανθήκαμε σαν να έφυγαν δικοί μας άνθρωποι». Μας μιλά ο κ. Γιώργος Βήχας, καρδιολόγος και από τους συντελεστές του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου του Ελληνικού. Συγκλονιστικές ιστορίες αλληλεγγύης εθελοντών, αποκαλυπτικές όμως του μεγέθους των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες ενόψει του χειμώνα και του τεράστιου ελλείμματος κρατικής στήριξης.
«Ο χώρος του Ελληνικού αναμένεται να χρησιμοποιηθεί για φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών και τους επόμενους μήνες. Πριν από λίγες ημέρες ήρθαν 500 άτομα, που σιγά σιγά αναχώρησαν. Πώς θα μένουν όμως, αφού δεν υπάρχει θέρμανση του χώρου;», λέει στην «Κ» ο κ. Βήχας. Στον χώρο φιλοξενίας, το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο έχει ήδη στήσει ένα ιατρείο-αδελφάκι. «Σε καθημερινή βάση βοηθούν 1-2 παιδίατροι, 2-3 παθολόγοι, ένας καρδιολόγος, κινητοποιούνται ορθοπεδικός, πνευμονολόγος και άλλες ειδικότητες που χρειάζονται. Μαζί μας είναι και η οργάνωση “Fair Planet”, με τουλάχιστον 6-7 άτομα, γιατροί και άλλοι, που έχουν μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση προσφύγων, καθώς έχουν δουλέψει στο εξωτερικό».
Ενόψει του χειμώνα, το Μητροπολιτικό Ιατρείο του Ελληνικού συγκεντρώνει υπνόσακους, ισοθερμικά ρούχα και θερμικά σκεπάσματα. «Θέλουμε τη συμπαράσταση του κόσμου, τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Δυστυχώς είναι εντελώς απούσα η πολιτεία. Ακόμα και στο επίπεδο της ιατρικής φροντίδας. Κλιμάκιο του ΚΕΕΛΠΝΟ περνά για δύο ώρες, εκτός Σαββατοκύριακου. Οταν είχαν έρθει 500 πρόσφυγες Σάββατο απόγευμα, τους εξέτασαν οι εθελοντές γιατροί», τονίζει ο κ. Βήχας.
«Είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι μπροστά στον χειμώνα και στον κίνδυνο μέχρι και 200.000 πρόσφυγες να εγκλωβιστούν στην Ελλάδα. Εμείς προσπαθούμε να προετοιμαστούμε ακόμα και για αυτό το σενάριο και έχουμε ζητήσει βοήθεια από άλλα εθνικά τμήματα», λέει στην «Κ» ο κ. Νικήτας Κανάκης από τους Γιατρούς του Κόσμου. «Ευτυχώς η ανταπόκριση είναι σημαντική. Ηδη βοηθούν οι Ελβετοί στην Ειδομένη, οι Ολλανδοί στη Χίο και τη Μυτιλήνη, όπως και οι Γάλλοι».
Σε επιχειρησιακό επίπεδο οι Γιατροί του Κόσμου προετοιμάζουν μικρές ευέλικτες κινητές μονάδες, ώστε να μπορέσουν να παρέμβουν σε περισσότερους χώρους συγκέντρωσης προσφύγων. «Οι γιατροί μας είναι στα όριά τους. Εδώ και μήνες μπορεί να εξετάζουν και 200 άτομα ημερησίως. Πού είναι η ιατρική βοήθεια του Δημοσίου; Εδώ και μήνες η ελληνική κοινωνία τρέχει, ταΐζει, ντύνει, φροντίζει τους πρόσφυγες. Αλλά το κράτος;», είναι η κραυγή αγωνίας του κ. Κανάκη, ο οποίος καταλήγει: «Γιατί η Ε.Ε. δεν διασφαλίζει την ασφαλή διέλευση των προσφύγων και τους αφήνει στα νύχια των διακινητών να θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο;».
Έντυπη πηγή Καθημερινή

Αν θες και εσύ μπορείς να βοηθήσεις τους πρόσφυγες. Δες αναλυτικά τι χρειάζεται κάθε οργάνωση

Αν θες και εσύ μπορείς να βοηθήσεις τους πρόσφυγες. Δες αναλυτικά τι χρειάζεται κάθε οργάνωση

ipop team
γράφει #Ρεπορτάζ
H προσφυγική κρίση είναι αναμφισβήτητα ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει όχι μόνο η χώρα μας, αλλά και δεκάδες άλλες. Χιλιάδες πρόσφυγες καταφθάνουν καθημερινά στα ελληνικά νησιά προκειμένου να περάσουν στη Δύση και να ζήσουν ένα καλύτερο αύριο. Όμως τα εφόδια που έχουν είναι λίγα.
Υπογράφουν: Σταυρούλα Πεταλιού, Αφροδίτη Πρέβεζα
Πολλές είναι οι ΜΚΟ και οι εθελοντικές ομάδες που προσπαθούν με κάθε τρόπο να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους, είτε παρέχοντας τους υλικά αγαθά, είτε νομικές υπηρεσίες, είτε φιλοξενία, είτε ψυχολογική υποστήριξη.
Αν θέλεις κι εσύ να κάνεις κάτι και να βοηθήσεις τους πρόσφυγες, μπορείς. Από το να δώσεις ένα μπλουζάκι που πλέον δεν σου χρειάζεται μέχρι το να πας super market και να αγοράσεις κάποια τρόφιμα. Επίσης, δεν είναι λίγοι οι οργανισμοί που έχουν ανάγκη και από εθελοντική βοήθεια. Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορείς να βοηθήσεις. Αν θέλεις, μπορείς. Θέλεις;

Γιατροί του Κόσμου

Ανάγκες: Οινόπνευμα, αντισηπτικά, ρύζι, όσπρια, ελαιόλαδο
Δεν υπάρχει ανάγκη για ρούχα και παπούτσια.
Τηλ. επικοινωνίας: 210 32 13 150

Ελληνικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες

Ανάγκες
  • Τρόφιμα μακράς διαρκείας:
    **Kονσέρβες, γάλα, ξηροί καρποί, νερά, παστέλια, μπάρες δημητριακών κλπ.
    **Λάδι, όσπρια, τοματοχυμοί δεν είναι απαραίτητα αλλά θα χρησιμοποιηθούν
  • Πλαστικά μαχαίρια, κουτάλια, πιρούνια.
  • Είδη προσωπικής υγιεινής:
    Αφρόλουτρα, σαμπουάν, pumpers, σερβιέτες, σαπούνια, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες
  • Ρούχα:
    Κουβέρτες fleece, αδιάβροχα και sleeping bags
  • Καθαριστικά
Τηλ. επικοινωνίας: 210 38 00 990
email: gcr1@gcr.gr

Αλληλεγγύη Κως / Kos Solidarity

Ανάγκη για προσφορά εθελοντικής εργασίας ή οικονομική υποστήριξη.
Περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα τους στο Facebook. 

ΜΕΤΑδραση

Ανάγκη: Εθελοντές για ταξινόμηση ανθρωπιστικής βοήθειας.
Οι εθελοντές μπορούν να έρχονται οποιεσδήποτε ώρες Δευτέρα- Παρασκευή προκειμένου να προσφέρουν τη βοήθειά τους.
Επικοινωνία: volunteer.metadrasi@gmail.com

Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός

Ανάγκες:
  • Είδη προσωπικής υγιεινής (οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα, σαμπουάν, αφρόλουτρο, σαπούνι πλάκα, χαρτομάντιλα, υγρά μαντηλάκια, μωρομάντηλα, πάμπερς, μπιμπερό, σερβιέτες, αλοιφή συγκάματος)
  • Είδη ένδυσης και υπόδησης (μόνο καινούρια είδη από εταιρείες)
    Sleeping bags (καινούρια)
  • Αδιάβροχα για ενήλικες και παιδιά - γαλότσες (καινούρια)
  • Νερό εμφιαλωμένο
  • Ξηρά τροφή (φρυγανιές, κράκερς, μπισκότα τύπου petit beurre, σταφίδες)
  • Τσάι
Για δωρεές ιδιωτών (μικρής ή μεσαίας ποσότητας), μπορείτε να επικοινωνήσετε με την Κεντρική Αποθήκη του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (Δ/νση: Άστρους 111-113 Κολωνός, τηλ. επικοινωνίας: 210 51 47 300, πρόσωπο επαφής: Ν. Καμπουροπούλου).
Εφόσον είστε εταιρεία που επιθυμεί να δωρίσετε στον Ε.Ε.Σ. μεγάλη ποσότητα ειδών, μπορείτε να επικοινωνήσετε με την Αποθήκη Ε.Ε.Σ. Καματερού (Δ/νση: Σύμης 1, 134 51 Καματερό, τηλ. 210 36 21 681, email: ir@redcross.gr, πρόσωπο επαφής: Φ. Χρονοπούλου).
Σε περίπτωση που επιθυμείτε να ενισχύσετε τον Ε.Ε.Σ. μέσω της παροχής εθελοντικής εργασίας, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι στον Οργανισμό λειτουργούν 3 διακριτά Σώματα εθελοντών και ισάριθμα εκπαιδευτικά προγράμματα, τα οποία κάθε ενδιαφερόμενος/-η πρέπει να έχει παρακολουθήσει με επιτυχία προτού να ενταχθεί σε ένα από αυτά.

Γιατροί Χωρίς Σύνορα

Ανάγκες: Άμεση ανάγκη αυτή την περίοδο για γιατρούς και νοσηλευτές.
Ενημερωθείτε για όλες τις θέσεις εργασίας που ανοίγουν στα προγράμματά της οργάνωσης στην Ελλάδα και προσφέρετε τη βοήθειά σας κάνοντας μια δωρεά μέσω της ιστοσελίδας.
Τηλ. επικοινωνίας: 210 52 00 500

Κλίμακα

Ανάγκες: τρόφιμα και είδη υγιεινής
Τηλ. επικοινωνίας: 210 34 17 160/3
email στο: iolaos@klimaka.org.gr

ΜΚΟ Αίτημα

Ανάγκες: συσκευασμένα τρόφιμα, είδη υγιεινής, είδη ρουχισμού.
Ακόμα υπάρχει ανάγκη για εθελοντική βοήθεια. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν τηλεφωνικά με το Αίτημα.
*Υπάρχει μεγάλη ζήτηση σε γάλα για βρέφη
Τηλ. επικοινωνίας: 210 92 41 677

Help for refugees in Molyvos:

Ανάγκες: είδη πρώτης ανάγκης ένδυσης υπόδησης και τροφίμων αλλά και ότι δωρεές επιθυμεί ο καθένας.
Με το Help for refugees in Molyvos μπορείς να επικοινωνήσεις είτε μέσω facebook είτε μέσω email στέλνοντας στο molyvosrefugees@gmail.com.
Η οργάνωση τονίζει πως έχει μεγάλη από εθελοντές εξηγώντας πως χρειάζεται ανθρώπους που μπορούν να:
  • Οδηγήσουν μια ομάδα εθελοντών
  • Μπορούν να νοικιάσουν και οδηγήσουν ένα αυτοκίνητο
  • Μπορούν να παραμείνουν για 1-3 μήνες ή περισσότερο
  • Μπορούν να εργαστούμε σκληρά για πολλές ώρες
  • Έχουν τις δεξιότητες ιατρικής
  • Μιλούν Φαρσί, Αραβικά, Τουρκικά ή Ελληνικά

Δίκτυο μεταναστριών Μέλισσα:

Η Μέλισσα είναι ένα δίκτυο για τις μετανάστριες οι οποίες ζουν στην Ελλάδα και στοχεύει στην ενδυνάμωση και στην δικτύωσή τους, καθώς και στην δημιουργία μιας γέφυρας επικοινωνίας με την ελληνική κοινωνία.
Στόχος της οργάνωσης είναι συνεισφορά του στην κοινωνική συνοχή. Αν θες να βοηθήσεις είτε ως εθελοντής-ρια είτε κάνοντας κάποια δωρεά τροφίμων, ειδών πρώτης ανάγκης μπορείς να επικοινωνήσεις στην σελίδα που διατηρούν στο facebook. 

Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών:

Ανάγκες:
  •  10 πιστολάκια για τα μαλλιά σε καλή κατάσταση
  • 10 αερόθερμα σε καλή κατάσταση
  • 6 βραστήρες
  • καρέκλες τραπεζιού-κουζίνας απλές
  •  ντέξιον με φαρδιά ράφια
  • πολύμπριζα
  • υπνόσακους ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ
  • στρωματάκια τύπου γυμναστικής • κουβέρτες τύπου fleece ΜΟΝΟ
  • μπουφάν
  • μάρσιποι
  • καρότσια παιδικά ελαφριά που να διπλώνουν
  • μπισκότα, ξηροί καρποί, τρόφιμα εύκολα για το χέρι με το που φτάνουν
  • τσάι
  • σούπες στιγμής
  • σύριγγες 5 και 10 ml
  • σύριγγες ινσουλίνης
  • ελαστικούς επιδέσμους διαφόρων μεγεθών
  • επίδεσμοι ανάρτησης (καλοδεχούμενοι)
  • καραμέλες για το λαιμό
  • παιδικό κρεβατάκι πολύ ελαφρύ
  •  πτυσσόμενο τραπέζι
  • τέντα τύπου Praktiker με 4 πόδια
  • μικρή γεννήτρια
  • ανδρικά παπούτσια n.42
Δεν υπάρχει ανάγκη για ρούχα!
Η οργάνωση τέλος χρειάζεται εθελοντή γιατρό στη Συκαμνιά.
Τηλ επικοινωνίας: Έλενα 6974486368
email στο kyriakatiko@yahoo.gr
Διεύθυνση: Άργους 145 στον Κολωνό

Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό:

Ανάγκες: τρόφιμα, ρούχα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Για περισσότερες πληροφορίες μπείτε στο www.kar.org.gr

Save the Children:

Ζητούνται είδη πρώτης ανάγκης, όπως πάνες αλλά και τρόφιμα για παιδιά.
Τηλ επικοινωνίας: 210 775 87 32
 e-mail στο stc@nyx.gr
 Διεύθυνση: Παπαδιαμαντοπούλου 54, 15771, Αθήνα

Κέντρο Συμπαραστάσεως Παλιννοστούντων και Μεταναστών – Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων:

Το Κέντρο βοηθά όσους έχουν ανάγκες και αιτούν άσυλο.
τηλ επικοινωνίας: 210 7272270
φαξ: 210 7295928
e-mail στο kesypame@gmail.com και Ηριδανού
πηγή

14 Συμβουλές και Τρικ για να νικήσετε τις μικρές καθημερινές συνήθειες που σας απομακρύνουν από το διατροφικό και όχι μόνο στόχο σας.

14 Συμβουλές και Τρικ για να νικήσετε τις μικρές καθημερινές συνήθειες που σας απομακρύνουν από το διατροφικό και όχι μόνο στόχο σας
Γεια σας φίλες και φίλοι,
Το έχουμε πει αλλά θα το ξαναπούμε: δίαιτες αστραπή, μαγικές φόρμουλες από σκόνη, το μυστικό που κρύβεται στα βάθη του Αμαζονίου ή στην πέρα ραχούλα έχουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, σύντομα αποτελέσματα.
Αυτό που χρειάζεται είναι μια ισορροπημένη διατροφή με ποικιλία και μέτρο και να βάλουμε περισσότερη δραστηριότητα στη ζωή μας. Αλλά αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί απαιτεί να αλλάξουμε την καθημερινή μας ρουτίνα. Τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από το να αλλάξουμε μικρές καθημερινές συνήθειες και να τις αντικαταστήσουμε με άλλες.
Η επιβράβευση όμως είναι πραγματικά σπουδαία. Η ευεξία που νιώθει το ίδιο μας το σώμα δεν συγκρίνεται, ενώ η αυτοπεποίθηση είναι στα ουράνια. Πώς όμως μπορεί κανείς να νικήσει τον ίδιο του τον εαυτό και χρόνια συνήθειας; Όπως είπαμε δεν είναι εύκολο, αλλά σε αυτήν τη μάχη σας οπλίζουμε με...

14 Συμβουλές και Τρικ για να νικήσετε τις μικρές καθημερινές συνήθειες που σας απομακρύνουν από το διατροφικό και όχι μόνο στόχο σας.

1. Διατροφολόγιο και γενικά το ημερολόγιο. Ναι εντάξει, μπορεί να φανεί ότι ευλογούμε τα γένια μας, αλλά πραγματικά είναι η νούμερο 1 και η πιο αποτελεσματική μέθοδος. Κι αυτό γιατί όλα ξεκινούν από τη συνειδητοποίηση. Διαβάστε αν δεν έχετε διαβάσει το άρθρο μας για τα πλεονεκτήματα του διατροφολογίου και πώς αυτό χρησιμοποιείται σωστά. Και να θυμάστε στο Titroo.gr μπορείτε να καταγράφετε και τις δραστηριότητές σας.
titroo-home-page-mobile
2. Σκεφτείτε τι θέλετε να πετύχετε και που θέλετε να φτάσετε. Πώς θα νιώθετε όταν πετύχετε και τι θα σημαίνει αυτό για εσάς. Ακόμα καλύτερα, γράψτε το κάπου, όπου μπορείτε να το βλέπετε καθημερινά.
3. Δείτε τη νέα σας προσπάθεια όχι σαν κάτι καταναγκαστικό, δοκιμάστε για παράδειγμα να φτιάξετε ένα παιχνίδι. Κάθε φορά που αποφεύγετε μια συνήθεια που θέλετε να αλλάξετε, βάλτε πόντους στον εαυτό σας. Γράψτε από πριν τι δώρο θα κάνετε στον εαυτό σας, ανάλογα με τους πόντους π.χ. ένα καινούριο ρούχο, εισιτήρια για το θέατρο, μια μέρα σε σπά κ.α.
 chess_resized
4. Κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα. Αν χαλάσατε τη δίαιτά σας ή το πρόγραμμα δραστηριοτήτων δεν πειράζει. Συνεχίστε από εκεί που το αφήσατε, μια φορά στο τόσο δικαιολογείστε.
5. Εστιάστε στο τι τρώτε. Είτε πρόκειται για ένα σοκολατάκι, ένα μήλο ή το γεύμα σας, εστιάστε σε αυτό. Αποφεύγετε να τρώτε ενώ μιλάτε στο τηλέφωνο ή βλέπετε τηλεόραση.
6. Ένα πραγματικά πολύ καλό τρικ είναι να πλύνετε τα δόντια σας 30' μετά το γεύμα. Θα σας αγαπήσει ο οδοντίατρός σας και θα αλλάξουν οι διατροφικές σας συνήθειες. Είναι σίγουρο ότι θα βοηθήσει στο να κοπούν οι βραδινές επιδρομές στο ψυγείο. Να θυμάστε, πλύνετε τα δόντια 30' μετά το γεύμα έτσι ώστε τα οξέα στο στόμα να έχουν επανέλθει σε κανονικά επίπεδα και να μην υπάρχει κίνδυνος για το σμάλτο των δοντιών.
toothbrush
7. Καθαρίστε το περιβάλλον σας από τους πειρασμούς. Αν δεν υπάρχουν στο σπίτι, δεν μπορούν να καταναλωθούν. Επίσης, μιλήστε με το οικείο περιβάλλον για την προσπάθειά σας.
8. Ποσοτικοποιήστε τα θέλω σας. Είναι καλύτερο να πείτε ότι θέλετε να από αύριο να ελαττώσετε τον καφέ στα 2 φλυτζάνια την ημέρα, από το να πείτε ότι θα πίνετε λιγότερο καφέ. Το ίδιο και με άλλα πράγματα π.χ. αντί “θέλω να γίνω πιο δραστήριος/α”, καλύτερα “θέλω να πηγαίνω για μια ώρα περπάτημα συνολικά την εβδομάδα”. Όταν γνωρίζετε τι θέλετε να πετύχετε, είναι πιο εύκολο να το καταφέρετε.
9. Όταν αφήνετε μια συνήθεια πολλές φορές μένει ένα κενό στην καθημερινή ρουτίνα, το οποίο κατά κάποιο τρόπο πάντα αφήνει ένα αίσθημα ότι κάτι λείπει. Προσπαθήστε να αντικαταστήσετε το κενό με μια άλλη συνήθεια που σας φέρνει πιο κοντά στο στόχο σας ή δεν του αντιτίθεται. Αν μασουλάγατε πατατάκια με την ταινία, δοκιμάστε να έχετε πεντανόστιμα τραγανιστά λαχανικά με λεμόνι. Αν θέλετε να κόψετε τον απογευματινό/ πρωινό καφέ, αντικαταστήστε τη διαδικασία προετοιμασίας του καφέ με ένα τηλέφωνο σε ένα φίλο, επίσκεψη στο διπλανό γραφείο ή μια σύντομη βόλτα.
fruit-salad
10. Μην τα βάζετε με πολλά μέτωπα. Δε γίνεται και να κόψετε τον καφέ και να ξεκινήσετε 2 φορές την εβδομάδα γυμναστική και να γίνετε πιο παραγωγικός/ή στη δουλειά και να κάνετε δίαιτα και και ... Ένας πρακτικός κανόνας λέει μία συνήθεια το μήνα.
11. Το βάρος ενός ανθρώπου μέσα στην ημέρα ή από μέρα σε μέρα μπορεί να διαφέρει πάρα πολύ και για πολλούς λόγους. Να ζυγίζεστε μία φορά την εβδομάδα, την ίδια ημέρα και ώρα με τα ίδια ρούχα. Η Πέμπτη το πρωί είναι μια καλή ημέρα.
12. Να πίνετε νερό.
13. Να ξεκουράζεστε και να κοιμάστε.
sleeping-cat
14. Να χρησιμοποιείτε το Titroo.gr, χμμ τώρα όντως ευλογούμε τα γένια μας :)
Καλή εβδομάδα,
η ομάδα του Titroo

Απολογισμός αγάπης, ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, "Αγκαλιάς"

Απολογισμός αγάπης, ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, "Αγκαλιάς"

Το χρονικό ενός τραγικού εξαμήνου. 
Απολογισμός και ενημέρωση της ΜΚΟ «Αγκαλιά».
Και εκεί τον Μαϊο ξεκίνησε η ροή των προσφύγων. Φάνηκαν ξανά στην Καλλονή. Μέχρι τον Ιούνιο χρειάστηκε να κάνουμε δραματικές εκκλήσεις για χρήματα. Ήταν πριν λίγους μήνες όταν μας έδιναν 50 ευρώ και με τον παπα-Στρατή χαμογελούσαμε που είχαμε «λεφτά» : με την κρίση πλέον χρειαζόταν να βάζουμε από την τσέπη μας τα πάντα για να λειτουργεί υποτυπωδώς η «Αγκαλιά». Μας έδιναν 50 ευρώ και το θεωρούσαμε είδηση. Ο κόσμος έδινε ρούχα όμως όχι χρήματα. Άλλαξαν όμως τα πράγματα όπως ποτέ άλλοτε. Οι αριθμοί ήταν τρομακτικοί. Εκεί που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια 60-70 πρόσφυγες το μήνα και λιγότερο, είχαμε ξαφνικά 60-70 τη μέρα. Που να ξέραμε πως σε λίγο καιρό θα έφτανε βραδιά που θα έπρεπε να φροντίσουμε 1000 τσακισμένους ανθρώπους! Ποιος να μας το έλεγε…

Την αποθήκη που είχαμε δίπλα στο Α.Τ. Καλλονής την ανοίξαμε να μπαίνει ο κόσμος μέσα, πρόσφυγες από Αφγανιστάν, Συρία, Σομαλία, Ιράκ, Παλαιστίνη, Πακιστάν μέχρι και Σρι Λάνκα. Ήταν ένας βροχερός Ιούνιος, δεν το πήγαινε η ψυχή μας να έχουμε οικογένειες απέξω και μέσα στο κτήριο κάτι παλέτες με κονσέρβες. Δεν σκεφτήκαμε στιγμή αν ήταν νόμιμο ή παράνομο, δεν ρωτήσαμε κανέναν. «Ανοίξτε να μπει ο κόσμος». Και ο κόσμος μπήκε, βγήκε, ερχόταν κι έφευγε.
Πού πήγε τόσος κόσμος, τόσοι χιλιάδες και πως τα καταφέραμε; Κάνοντας μια προς τα κάτω εκτίμηση του αριθμού (υπολογίζουμε τα τόστ που φτιάξαμε) ήταν από τον Μαϊο έως σήμερα πάνω από 17.000 ψυχές. Μέσα σε έξι μήνες περισσότεροι από όσους είχαμε βοηθήσει τα προηγούμενα χρόνια.. Την περίοδο αυτή την σημάδεψε ο θάνατος του παπά-Στρατή. Χάσαμε τον εμπνευστή, τον καθοδηγητή, τον φίλο μας. Ο άνθρωπος αυτός ήταν η ψυχή της Αγκαλιάς. Δίχως εκείνον δεν θα υπήρχε τίποτα και δεν θα ήμασταν παρά ανώνυμοι εθελοντές. Μας έδωσε πνοή να κάνουμε πράγματα που τα θεωρούσαμε αδύνατα. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που πρέπει να κάνουμε τον απολογισμό μας και να δούμε πώς θα συνεχίσουμε. Έχοντας κάνει τις συνειδητές και απόλυτες επιλογές μας θέλουμε να ενημερώσουμε τους χιλιάδες εκείνους φίλους μας από όλο τον κόσμο που μας στήριξαν. Αυτό το κείμενο σε αυτό αποσκοπεί. 

Ταυτόχρονα ,όπως σε κάθε μας κείμενο, επιθυμούμε να κάνουμε μια πολιτική κατά βάση παρέμβαση, η οποία θα έχει την βαρύτητα της εμπειρίας αυτών των μηνών κορύφωσης του προσφυγικού - και πίσω του αρκετά χρόνια απρόσκοπτης προσφοράς στον τομέα. Τους τελευταίους δύσκολους μήνες ενημερώναμε καθημερινά τον κόσμο, προειδοποιούσαμε, κάναμε γνωστό το τι γινόταν, κάναμε εκκλήσεις, παρακαλούσαμε, απειλούσαμε.

Οι σημειώσεις που συγκεντρώθηκαν είναι η παρακαταθήκη μας. Αποτελούν ένα σώμα κειμένων, τα «Ημερολόγια της Αγκαλιάς» ή όπως τα λέμε μεταξύ μας «Αντίδοτα στην Ασχήμια» βγαλμένα μέσα από τη φωτιά που πιστεύουμε είναι ο,τι πολυτιμότερο σε θέματα μνήμης και κατάθεσης. Έχουν δημοσιευτεί και αναδημοσιευτεί, έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν διαβαστεί κυριολεκτικά από χιλιάδες κόσμο ανά τον πλανήτη. Τα κείμενα αυτά έκαναν γνωστή την κατάσταση που βιώσαμε, τους φόβους μας, τα όνειρά μας και μίλησαν για έναν κόσμο απέραντης ανθρωπιάς, καλοσύνης αλλά και αναλγησίας.

Η άοκνη δράση του παπά-Στρατή έστω και μέσα από την αρρώστια του συνέχιζε να δίνει δυναμική στα πάντα. Προχωρούσαμε ξέροντας πως δυο πράγματα είναι τα σημαντικά : να μην φύγει κανείς πεινασμένος και απελπισμένος από την Καλλονή και να μάθει ο κόσμος το τι συμβαίνει στην μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών μετά τον Β’ Παγκόσμιο. Ενάντια στον νόμο, ξεχνώντας ωράρια και ξεκούραση ή κούραση, ενάντια στις παραινέσεις των οικογενειών και φίλων μας, κάναμε ατέλειωτα δρομολόγια με τα δικά μας αυτοκίνητα και με άλλους εθελοντές, με δικά μας έξοδα και με κίνδυνο να μας πάνε μέσα ως διακινητές (ήταν πριν το νομοσχέδιο περί ιθαγένειας που επέτρεψε στους εθελοντές να μετακινούν πρόσφυγες προς σημεία καταγραφής) και κουβαλούσαμε γυναικόπαιδα από τους δρόμους στην Αγκαλιά. Διωγμένους από τον πόλεμο και τη φτώχεια ανθρώπους που περπατούσαν χιλιόμετρα και χιλιόμετρα μέχρι και από Σίγρι για να φτάσουν Καλλονή. Εκκλήσεις στο facebook να μαζευτούμε, τηλέφωνο και φεύγαμε. Αγιά Μαρίνα, Αρχαία Άντισσα, Σκαλοχώρι, Πέτρα, Μόλυβο όλη τη βόρεια Λέσβο. Δυο και τρείς βόλτες τη φορά…και μετά «Αγκαλιά» για να αφουγκραστούμε τους ανθρώπους που έπρεπε να φάνε, να ξεκουραστούν και να γιατροπορευτούν γιατί είχαν άλλα 45 χιλιόμετρα με τα πόδια μέχρι Μυτιλήνη.

Πόσες φορές μας ξύπνησαν τηλεφωνήματα μέσα στα μεσάνυχτα; Μας έπαιρναν από απλοί πολίτες έως η αστυνομία έως οργανώσεις μεγάλες και τρανές. Τρέχαμε για όλους. Πόσες φορές μαζέψαμε ημιθανείς ανθρώπους από τους δρόμους; Ακόμα θυμόμαστε το τρίχρονο αγοράκι να κλαίει πάνω από τη λιπόθυμη από κούραση μητέρα του στις Αλυκές της Αγίας Παρασκευής, εκεί στο κουβούκλιο που έχουν φτιάξει για τους παρατηρητές πουλιών… Στην «Αγκαλιά» έπρεπε να κάνουμε γρήγορη και μεθοδική δουλειά. Δεν ήταν μόνο όσοι πρόσφυγες μεταφέραμε με τα αυτοκίνητα. Ελάχιστοι ήταν αυτοί συγκριτικά. Οι περισσότεροι έρχονταν αυτόνομα, έψαχναν απλά την «Police» πιστεύοντας ότι θα βρουν από αυτήν κάποια βοήθεια… Να δούμε καταρχήν αν κάποιος θέλει επειγόντως γιατρό. Τα δύσκολα περιστατικά τα στέλναμε στο κέντρο υγείας Καλλονής, περιμέναμε μέχρι να δούμε αν όλα είναι εντάξει ή αν χρειαζόταν να πάει κανείς στη Μυτιλήνη. Αν τα πράγματα ήταν δύσκολα, καλούσαμε ταξί το οποίο με γνωμάτευση γιατρού πήγαινε πατημένο στο Βοστάνειο Νοσοκομείο – τα ασθενοφόρα ήταν πάντοτε με μετρημένη τη βενζίνη. 

Αναρωτιόμαστε αν δεν ήμασταν εκεί τουλάχιστον πενήντα περιπτώσεις κρίσιμες ανθρώπων που δεινοπαθούσαν στα ορεινά της Λέσβου τι θα γινόταν, ποιος θα τους είχε κοιτάξει. Πόσο κοστίζει άραγε μια και μόνο ανθρώπινη ζωή; Για τα ευκολότερα περιστατικά (ηλιάσεις, εγκαύματα, αφυδατώσεις, πόνους, κρυώματα) δίναμε απλά αναλγητικά, κρέμες, ενώ δεν θυμόμαστε καν πόσα πληγιασμένα πόδια με τα ίδια μας τα χέρια φροντίσαμε, πλύναμε, δέσαμε με τους πρόσφυγες να μορφάζουν από τον πόνο. Έπειτα, φαγητό. Έπειτα να δούμε πως θα κοιμίσουμε τα γυναικόπαιδα έστω όχι στο τσιμέντο. Μια καθημερινή αγωνία, καθημερινός αγώνας. Στην αρχή 4 άτομα μόνοι μας και 4-5 εθελοντές που στάθηκαν δίπλα μας στα εύκολα και τα δύσκολα… Μια εφιαλτική περίοδος. Η χώρα μας περνούσε επίσης μια πολύ δύσκολη φάση που μας επηρέαζε όλους, μας διέλυε τα νεύρα.

 Ήμασταν αρκετά αφελείς στο να πιστεύουμε πως με αυτό που κάναμε, εκτός των άλλων κάναμε και το πατριωτικό μας καθήκον, κάναμε «πλάτες» σε μια ελπίδα αλλαγής που ακόμα την περιμένουμε. Εκλογές, διαπραγματεύσεις, δημοψήφισμα…και εκεί στα capital controls σε κάποια στιγμή με το να μην μπορούμε να τραβήξουμε χρήματα από τις εκκλήσεις που είχαμε κάνει, αρχίσαμε να ζητάμε από συγγενείς και φίλους βοήθεια – λες και ήδη στα προηγούμενα χρόνια δεν τους είχαμε βαρύνει αρκετά. Για άλλη μια φορά δεν δεχτήκαμε από ιδεολογικούς λόγους ΚΑΝΕΝΑ κονδύλιο από εθνικούς ή κοινοτικούς πόρους. 

Εκεί ορισμένοι φίλοι μας από το εξωτερικό αλλά και το IRC ήρθαν σαν από μηχανής θεοί και βοήθησαν αφάνταστα αγοράζοντάς μας προμήθειες, προπληρώνοντας φρούτα και ψωμιά και φάρμακα. Εκεί είδαμε τον άγνωστο συντοπίτη μας που δεν είχαμε ποτέ σχέσεις να βάζει στο χέρι μας πέντε ευρώ λέγοντας μας πως δεν έχει άλλα και πως πρέπει να συνεχίσουμε. Εκεί είδαμε ανθρώπους που δεν μας έχουν μιλήσει ποτέ να έρχονται με τσάντες πορτοκάλια. Εκεί είδαμε τσομπάνηδες, ανθρώπους του μόχθου ακόμα και οικονομικούς μετανάστες που τους έλειπε η καλοπέραση να φέρνουν τρόφιμα κάθε μέρα μόλις σχολούσαν και να τα αφήνουν κρυφά στην «Αγκαλιά». Αγρότες να μεταφέρουν οικογένειες στην Αγκαλιά και να λένε όταν τους κατέβαζαν από το αυτοκίνητο «στο καλό παιδιά». Εκεί είδαμε έναν ολόκληρο λαό να μην τρομάζει απέναντι στις κλειστές τράπεζες και να σκέφτεται τον «ξένο» που πεινάει, τον «ξένο» που διώκεται όχι για τίποτα άλλο αλλά γιατί έχει φιλότιμο και αρχοντιά. Εμείς εκεί είδαμε την Ελλάδα, εκεί είδαμε το αντιστάθμισμα της απελπισίας μας και το αντίδοτο στο φαρμάκι που μας ποτίζουν.

Δεν μπορούμε με λόγια να περιγράψουμε την ανθρωπιά που αντίκρισαν τα μάτια μας. Και οι αριθμοί των προσφύγων αυξάνονταν. Μέχρι να τελειώσει ο Αύγουστος φτάσαμε να έχουμε εκατοντάδες κόσμο στην Αγκαλιά καθημερινά σε δυο και τρεις αφίξεις και φτάσαμε να βλέπουμε τις σωματικές και τις ψυχικές μας αντοχές να εξαντλούνται. Υπάρχουν όλα τα κείμενα δημοσιευμένα που αφηγούνται δεκάδες ιστορίες ανθρώπων μαζί και την μικρή δική μας ιστορία. Ο παπα-Στρατής με δυσκολίες και παρόλα αυτά να αράζει έξω από την Αγκαλιά να δει τι χρειάζεται και να τρέχει, να είμαστε συνεχώς σε επαφή. Τα γενέθλιά μας τα κάναμε στην Αγκαλιά παρέα με Σύριους και Αφγανούς. Χάναμε κιλά με αφύσικο τρόπο, μια μικρή γρίπη γυρνούσε σε απόλυτη εξάντληση και γαστρεντερίτιδες, ο ύπνος το βράδυ σχεδόν δεν υπήρχε, είχε γεμίσει εφιάλτες, βλέπαμε μαθητές να σχολούν στο δρόμο και νομίζαμε πως είναι πρόσφυγες με τα σακίδια...χίλια δυο. Και όταν το σώμα τόσο πολύ διώκεται, αρχίζουν και άλλα προβλήματα. 

Να βλέπεις κάθε μέρα μωρά ημιθανή, παιδάκια σαν το παιδί σου τσακισμένα και να μην μπορείς να κάνεις πολλά, να ακούς κάθε μέρα τον πόνο των ανθρώπων τους πολέμου, να έχεις την αγωνία πώς θα βοηθήσεις, πώς θα τους ταΐσεις, τι έκτακτο περιστατικό ίσως δεν θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις και πώς όλα αυτά θα οργανωθούν. Μερικοί από εμάς ήταν πιο δυνατοί, άλλοι χρειαστήκαμε για να στηριχθούμε να μιλήσουμε -και ακόμα μιλάμε- με σύμβουλους ψυχικής υγείας. Εκεί, ακολουθώντας τη κοινή λογική και τις συμβουλές φίλων που ήταν ειδικοί στην αντιμετώπιση τέτοιων κρίσεων, κάναμε μια τεράστια προσπάθεια να οργανώσουμε το εθελοντικό κίνημα, να φέρουμε ανθρώπους να βοηθήσουν. Αυτό είχε πρακτικό όφελος μιας και μόνοι μας πλέον δεν θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε αλλά και για έναν άλλο, σπουδαιότερο λόγο. Πιστεύαμε πάντα πως τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν μαθευτεί η αλήθεια. Και στον κόσμο που ήθελε να βοηθήσει λέγαμε το εξής: μην στείλετε λεφτά ή ρούχα ελάτε για να μπορείτε αργότερα να πείτε την ιστορία. Μια ιστορία που πρέπει να μαθευτεί από όλους και από πρώτο χέρι.

Ελάτε να είστε μάρτυρες αυτών που γίνονται και αυτήν την μαρτυρία να την καταθέσετε παραπέρα. Το κάλεσμα που κάναμε είχε συγκλονιστική απήχηση. Καταρχήν τα λίγα αυτά άτομα, φίλοι μας που ήδη βοηθούσαν ανέλαβαν να έχουν έναν πιο οργανωτικό και συγκροτημένο ρόλο. Κατά δεύτερον : δεκάδες εθελοντές από όλη την Ελλάδα και μάλιστα από όλο τον κόσμο ήρθαν και στάθηκαν δίπλα μας ενώνοντας την αλληλεγγύη τους με τους εκατοντάδες άλλους από κάθε γωνιά της γης που ήταν δίπλα μας στέλνοντας ρούχα, χρήματα ή απλά μηνύματα συμπαράστασης. Υπολογίζουμε ότι πάνω από τετρακόσιοι εθελοντές πέρασαν από τον Αγκαλιά αυτούς τους μήνες… 

Τι καταπληκτικοί άνθρωποι – αλήθεια τι κόσμο γνωρίσαμε! – οι οποίοι σίγουρα λένε την ιστορία που έζησαν με καθαρό μυαλό, με ειλικρίνεια και πραγματικά έγνοια για το προσφυγικό. Μαζί τους οι μνήμες αυτών των μηνών δεν θα χαθούν. Αν υπάρχει Ευρώπη των Λαών, την είδαμε αυτό το καλοκαίρι. Υπάρχει. Και οι αριθμοί των προσφύγων αυξάνονταν κι άλλο – κι άλλο. Σε σημείο μη- διαχειρίσιμο. Το βλέπαμε να έρχεται, το καταγγέλλαμε με κάθε τρόπο, σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με έγγραφες αναφορές δημόσια και σε ιδιωτικές συζητήσεις : δεν μπορεί μια μικρή ομάδα να αντικαθιστά το κράτος, είναι πρακτικά αδύνατο, κοινωνικά άρρωστο και πολιτικά λανθασμένο! Αυτό όμως γινόταν σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο σχετικά με τη δική μας ομάδα, αλλά και με άλλες εθελοντικές ομάδες του νησιού.

Παντού οι εθελοντές έβγαζαν το φίδι από την τρύπα. Εννοείται ότι όλοι κώφευαν. Φωτεινή εξαίρεση ο δήμαρχος Λέσβου και ορισμένοι τοπικοί άρχοντες που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και ορισμένες φορές παραπάνω. Μέχρι σήμερα έχουμε γράψει δεκάδες άρθρα, αναφορές, κείμενα ενώ έχουμε συμπληρώσει πολλές ώρες στον αέρα σε κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς σε όλο τον κόσμο. Μόνο η αναφορά της δράσης μας στο blog «Ηumans of New York» ξεπέρασε τους 400 χιλιάδες αναγνώστες.


Έφτασε λοιπόν η μέρα που κανείς αριθμός εθελοντών, δημοσιότητας και πόρων δεν απέτρεψε το να χτυπήσει κάποιος εθελοντής μας, το να «ξεφύγει» το πλήθος των προσφύγων, το να κινδυνεύσουμε ακόμα και εμείς (έφτασε νύχτα που μέλος μας μόνο του βρέθηκε εν μέσω συμπλοκής με μαχαίρια μεταξύ Σύρων και Αφγανών). Έφτασε η μέρα που καλέσαμε τους εθελοντές να εκκενώσουν αμέσως την Αγκαλιά. Έφτασε ένα σημείο που οι πρόσφυγες ήταν τόσοι πολλοί που κοιμόντουσαν στο καταφύγιο της Αγκαλιάς, το χώρο μπροστά από το Α.Τ., στα γύρω χωράφια και το χώρο του μαγαζιού του κ. Χαρίτου, ενός ανθρώπου που είδε την επιχείρησή του να μαραζώνει, τον προσωπικό του χώρο να καταπατείται καθημερινά και ο οποίος όχι ούτε μια φορά δεν μας παραπονέθηκε, αλλά έτρεχε να μαζεύει σκουπίδια, να παρηγορεί τους πρόσφυγες να μας παίρνει τηλέφωνα στην ανάγκη –μέχρι και περισσευούμενα έπιπλα από το μαγαζί του να βάζει αθόρυβα στην Αγκαλιά. Τι όφελος είχε αυτός ο άνθρωπος; Υποκλινόμαστε μπροστά του και τον ευχαριστούμε. Σε ξεχωριστό μας κείμενο (γιατί είναι πολλοί οι αφανείς ήρωες της ιστορίας μας) θα ευχαριστήσουμε ξεχωριστά τους άλλους ανθρώπους που μας στήριξαν. Είναι πολλοί. Φοβόμασταν καθημερινά πότε θα χτυπήσει κάποιος που κοιμάται δίπλα στο δρόμο, πότε θα χτυπήσει κάποιο παιδί. Η Αγκαλιά ήταν απλά μια αποθήκη, εν τέλει! Οι τοπικοί άρχοντες-η κυβέρνηση-η Ε.Ε. ακολούθησαν την πεπατημένη : αφήνουμε τους εθελοντές να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Δεχόμασταν συγχαρητήρια σωρηδόν αλλά στην ερώτηση αν κάτι συμβεί, ποιος είναι ο νομικά υπεύθυνος και ποιος λογοδοτεί και ποιος τελικά θα υποστεί τις συνέπειες, αυτό που λαμβάναμε ήταν μια έκδηλη σιωπή…Πέρασαν 17 χιλιάδες άνθρωποι μέσα από την Καλλονή και ποιον ενόχλησαν; Χάρη στην Αγκαλιά πέρασαν και έφυγαν και ευχόμαστε να πήγαν στο καλό, σε ένα καλύτερο μέλλον. Δεν το κάναμε για να μην ενοχληθούν οι συντοπίτες μας. Το κάναμε για να ελαφρύνουμε το βαρύ φορτίο της Οδύσσειας των προσφύγων και γιατί πλέον η προσφορά, δέκα χρόνια κοντά στον παπα-Στρατή και κοντά σε πρόσφυγες είχε γίνει μέρος της ταυτότητάς μας. Τις λίγες μέρες που είχαμε προβλήματα και που η κατάσταση ξέφυγε, γέμισαν την πλατεία, τα στενά, τα πεζοδρόμια και τότε ακούστηκαν μόνο παράπονα. Ο τόπος μας και οι συντοπίτες μας αναγνωρίζουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία αυτό που έχουμε προσφέρει, όμως ρωτάμε απλά : πόσο δίκαιο είναι να έχουν εθελοντές στον ώμο τους αυτό το βάρος; Ο εθελοντισμός δεν είναι επάγγελμα. Δεν έχουμε κόψει μισθό για το εαυτό μας.

Η Αγκαλιά δεν είναι επάγγελμα. Τα λεφτά που μας δίνει ο κόσμος δεν είναι για να «κάνουμε τη δουλειά». Έχουμε δουλειές και πολύ καλές μάλιστα. Ο εθελοντισμός όπως τον εξασκούμε χρόνια τώρα δεν είναι επάγγελμα. Οι εθελοντές μας δεν είναι υπάλληλοι κανενός. Όποιος σκέφτεται το αντίθετο όχι μόνο δεν έχει υπάρξει ποτέ εθελοντής αλλά θα πρέπει επιπρόσθετα να επαναπροσδιορίσει τις σκέψεις του για το τι σημαίνει κράτος πρόνοιας, προσφορά, αλληλεγγύη, έννοιες που προφανώς έχει μπερδέψει φρικτά ή που απλά δεν έχει γνωρίσει και εξασκήσει ποτέ. Στις 12/09/2015 κάναμε έκκληση να σταματήσει ο κόσμος να μας στέλνει άλλα χρήματα ή τρόφιμα. Αν συνέχιζαν έτσι οι εισερχόμενες προσφορές θα μαζεύαμε περισσότερα από όσα είχαμε την οργανωτική δυνατότητα να ξοδέψουμε. Ήδη είχαμε οριακά περισσότερα από όσα μπορούσαμε να διαχειριστούμε. Το σκεπτικό ήταν απλό : είναι απαράδεκτο να έχει μια μικρή ομάδα εξαιτίας της υπερβολικής δημοσιότητας ένα μεγάλο ποσό χρημάτων και υλικών το οποίο είναι αδύνατον να ξοδευτεί σοφά, στοχευμένα και γρήγορα τη στιγμή που άλλες ομάδες σε άλλα μέρη δεν έχουν τα βασικά. Το να «έχουμε ταμείο» τη στιγμή που υπήρχαν χιλιάδες σε ανάγκη ήταν και είναι μια σκέψη που μας βρίσκει αντίθετους. Κάναμε εκκλήσεις να επικεντρωθούν οι προσφορές τόσο σε άλλες ομάδες στο νησί όσο και σε άλλα μέρη της Ελλάδας ενώ ξεκινήσαμε έναν πραγματικό αγώνα να πιάσουν τόπο τα χρήματα και τα υλικά που είχαν μαζευτεί. Η κίνησή μας αυτή έκανε πραγματική εντύπωση σε χιλιάδες κόσμο (σε ανάρτηση στη σελίδα της Αγκαλιάς στο facebook περίπου 4 χιλιάδες, κυρίως ξένοι, επικεντρώθηκαν σε αυτήν την τακτική μας επικροτώντας την στρατηγική μας κυρίως από ηθικής πλευράς). Θα πρέπει να περιγράψουμε σε αδρές γραμμές το πώς χρησιμοποιήσαμε τις προσφορές των ανθρώπων που μας τίμησαν στέλνοντας μας χρήματα και πράγματα.
Το κάνουμε αυτό θυμίζοντας για πολλοστή φορά πως τα οικονομικά στοιχεία της Αγκαλιάς είναι απολύτως έτοιμα για κάθε νόμιμο έλεγχο, ανά πάσα στιγμή. 
1) Τα περισσότερα έξοδα ήταν τα «λειτουργικά» του μικρού καταλύματος της «Αγκαλιάς». Εκεί που 17.000 και πλέον πρόσφυγες βρήκαν καταφύγιο για μερικές ώρες ή μέρες. Ξεκινήσαμε παρέχοντας ένα τοστ και λίγο νερό και μέχρι σήμερα βλέπει κανείς πως η Αγκαλιά σήκωσε ακόμα και για εμάς, απίστευτο βάρος. Τροφή (τοστ, κρουασάν, φρούτα, χυμό, γάλα, παιδικές τροφές, ξηρά τροφή και κονσέρβες), Είδη Υγιεινής, Ρούχα κάθε είδους, Φάρμακα, κατάλυμα (sleeping bags, σκηνές, υποστρώματα, σεντόνια, κουβέρτες) αλλά και άμεσα προσφορές σε χρήματα σε προσφυγικές οικογένειες, φειδωλές αλλά πολύ ουσιαστικές και στοχευμένες. Να σημειωθεί πως προσπαθούσαμε σε κάθε περίπτωση να προμηθευόμαστε χονδρικά από την τοπική αγορά πράγματα αλλά και τα προϊόντα να είναι ελληνικής προέλευσης όπου αυτό ήταν δυνατό. 
2) Επίσης κάτι πολύ σημαντικό : από ένα σημείο και έπειτα όταν είχαμε διασφαλίσει, έστω προφορικά, πως μπορούσαμε να βάλουμε λεωφορεία για την μετακίνηση των προσφύγων δίχως να διατρέχουμε νομικό κίνδυνο το κάναμε θεωρώντας πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσφορά : η κίνηση αυτή αν και δαπανηρή διασφάλιζε πως οι πρόσφυγες γλίτωναν 45 εξοντωτικά χιλιόμετρα ποδαρόδρομο μέσα στο καλοκαίρι προς Μυτιλήνη, ένα βασανιστήριο, την παράνοια του οποίου δεν έχουμε σταματήσει να καταγγέλλουμε. Υπολογίζουμε πως καταφέραμε να μετακινηθούν από τον Μόλυβο ή την Αγκαλιά προς τα Κέντρα Καταγραφής γύρω στους 4.200 πρόσφυγες. Για την μετακίνηση των προσφύγων οργανώναμε κάθε τόσο εκκλήσεις σε εθελοντές, ειδικά όταν οι αριθμοί ήταν πιο διαχειρίσιμοι. Δίχως να υπολογίζουμε τα δρομολόγια που κάναμε εμείς από τα ορεινά προς «Αγκαλιά», γνωρίζουμε πως προς Μυτιλήνη με καθαρά εθελοντικό και ανέξοδο τρόπο καταφέραμε να μετακινηθούν περίπου 2.500 άτομα σε τέσσερις μήνες (Ιούνιο-Σεπτέμβρη). 
3) Καθώς από τα τέλη Σεπτέμβρη οι αριθμοί προσφύγων στην Αγκαλιά άρχισαν να πέφτουν, αποφασίσαμε την άμεση δράση και εκτός της «βάσης» μας στην Καλλονή. Με σκοπό να βοηθήσουμε άλλες ομάδες/συλλογικότητες/πολίτες σε άλλα μέρη της Ελλάδας με λιγότερους πόρους από εμάς οργανώσαμε την αγορά και αποστολή μια πλειάδας εφοδίων από sleeping bags και κονσέρβες μέχρι φάρμακα και πάνες αλλά και αναλάβαμε το χρηματικό κόστος της αποστολής και αναδιανομής εφοδίων που είχαμε σε αφθονία σε ακριτικά νησιά της Ελλάδας, ονομαστικά σε Κάλυμνο, Λέρο, Τήλο, Κω. Συνολικά υπολογίζουμε πως στείλαμε εφόδια που μπορούν να καλύψουν διατροφικές και άλλες άμεσες ανάγκες σε ρουχισμό και προσωπική υγιεινή περίπου 9.000 ανθρώπων.
4) Αναλάβαμε το κόστος διαμονής και επιχειρησιακής αυτάρκειας επιλεγμένων εθελοντών σε ειδικότητες που ήταν άμεσα αναγκαίες : γιατροί, και νοσηλευτές ειδικότερα καθώς και ομάδες με μεγάλη πείρα στην διαχείριση προσφυγικών ροών και στην αυτό-οργάνωση σε δύσκολο πεδίο ανθρωπιστικής κρίσης. Από αυτήν την άποψη είμαστε απολύτως περήφανοι μεταξύ άλλων για μια πολύτιμη συνεργασία, αυτήν με την ομάδα ανθρώπων από την Αυτοοργανωμενη Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες από Αθήνα. Η ομάδα βρίσκεται για εβδομάδες στην πρώτη κυριολεκτικά γραμμή βοηθώντας τους πρόσφυγες να βγουν από τις βάρκες (μέχρι και 2.500 άτομα τη μέρα), να αλλάξουνε ρούχα, να βρουν φαγητό, άμεση ιατρική περίθαλψη ειδικά στις επείγουσες περιπτώσεις και προσανατολισμό. Η ομάδα, αν και πολλές φορές αντιμετωπίστηκε εχθρικά από ορισμένες από τις τοπικές αρχές, κέρδισε τον απεριόριστο σεβασμό ακόμα και μεγάλων NGO, ενισχύθηκε αυτόνομα ή μετά από παρέμβασή μας από εθελοντές και συλλογικότητες από όλη την Ελλάδα και κατάφερε κυριολεκτικά να σώσει ζωές και να είναι εκεί που δεν ήταν κανένας. Εκεί που μόνο εθελοντικές οργανώσεις δρούσαν, εκεί που θα έπρεπε να είναι το κράτος και η Ε.Ε. Πιστεύουμε πως η προσφορά σε αυτόν τον τομέα ήταν μια από τις σοφότερες κινήσεις μας. Κάθε ευρώ είχε νόημα και άμεση απόδοση στο πιο «θερμό» πεδίο του προσφυγικού και με τρόπο που δεν γίνεται να υπάρξει αμεσότερος καθώς και με ιδεολογικό προσανατολισμό που δεν γίνεται να είναι πιο καθαρός από κάθε λογής αγκυλώσεις. Υπολογίζουμε πως κατάφεραν μοιράσουν στην πρώτη γραμμή πάνω δεκάδες χιλιάδες μερίδες τοστ, σούπας, ξηράς τροφής, μερίδες φρούτα, δεκάδες παλέτες νερά και αρκετούς τόνους ρουχισμό ενώ πραγματοποίησαν εκατοντάδες ιατρικούς ελέγχους με δεκάδες επείγοντα περιστατικά και αυτό μόνο τις τρεις πρώτες εβδομάδες. Η ομάδα από την ΑΠΑΠ δρούσε αυτόνομα και δίχως να δέχεται εντολές ή καθοδήγηση από εμάς ή από κανέναν άλλο όπως το όριζε η ιδεολογική της τοποθέτηση. Θεωρούμε τιμή μας που συνεργαζόμαστε μαζί της έστω και επικουρικά. Κάθε έπαινος αξίζει αποκλειστικά στους ανθρώπους της που έδωσαν ψυχή τις μέρες και τις νύχτες παραμονής στα βορινά παράλια του νησιού εκεί που δοκιμάζεται η ανθρωπιά του λεγόμενου δυτικού «πολιτισμού».
5) Η «Αγκαλιά» ως μέλος της συλλογικότητας του «Χωριού του Όλοι Μαζί» συνεισφέραμε στην ομαλή λειτουργία του ΠΙΚΠΑ αλλά και σε άλλες ανάγκες του «Χωριού», αγοράζοντας είδη και συνεισφέροντας με χρήματα σε άμεσες λειτουργικές ανάγκες όπως την κάλυψη έκτακτων εξόδων οικογενειών προσφύγων που ζούσαν στις κατασκηνώσεις, την αγορά εφοδίων κτλ.
6) Στους μήνες αυτούς είχαμε στενή συνεργασία με πλήθος εθελοντικών οργανώσεων, τόσο τοπικών όσο και διεθνών. Η συνεργασία αυτή δεν ήταν μόνο οργανωτική, δεν ήταν μόνο συνεργασία σε αναδιανομή εθελοντικές δύναμης, ψυχολογικής στήριξης, οργανωμένης κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης, πράγματα από μόνα τους με τεράστια σημασία αλλά και συνεργασία σε υλικά. Βοηθήσαμε την ομάδα του Μολύβου εμψυχωτικά αλλά και πρακτικά με χιλιάδες μερίδες φαγητού, κυρίως με τοστ που έφτιαχναν οι εθελοντές μας, με φρούτα αλλά και κονσέρβες τις οποίες αγοράσαμε μαζικά με σκοπό την κάλυψη εκτάκτων προσφυγικών εισροών. Ήμασταν και είμαστε σε καθημερινή επαφή με την ομάδα «Αστερίας» για την οποία έχουμε μόνο να πούμε το εξής: ό, τι κάναμε σαν «Αγκαλιά» πολλαπλασιάστε το επί εκατό για να καταλάβετε τι σπουδαία δουλειά έχουν κάνει εκεί. Η ομάδα καθημερινά θέλει αρκετές χιλιάδες μερίδες φαγητού, πράγμα που κάνει τη δική μας βοήθεια να φαντάζει αμελητέα. Σπουδαίοι μαχητές διωκόμενοι μάλιστα σε βαθμό που εμείς δεν το βιώσαμε ποτέ. Θεωρούμε τα παιδιά στον Μόλυβο κάτι παραπάνω από σπουδαίους εθελοντές και πραγματικά ντρεπόμαστε μπροστά στις αντοχές και την προσφορά τους. Τιμή μας η εμπιστοσύνη που μας έδειξαν και μας δείχνουν. Ευχόμαστε το σύνολο της τοπικής κοινωνίας να καταλάβει κάποτε τη συνεισφορά τους και να βρεθούν με αμοιβαίες υποχωρήσεις οι τρόποι εκείνοι που θα επιτρέψουν μια αρμονική συνεργασία. Η συνεργασία μας με την ομάδα ήταν και παραμένει σε κάθε επίπεδο, από μεταφορά προσφύγων ευπαθών έως εφόδια, έως στήριξη και δικτύωση εθελοντών.
7) Προσπαθήσαμε να βρούμε τρόπους να κάνουμε ο, τι περνάει από το χέρι μας για το τεράστιο πρόβλημα επισιτισμού των προσφύγων κυρίως στην πόλη της Μυτιλήνης. Έτσι στηρίξαμε στα έξοδα μετακίνησης και επιχείρησης την Κοινωνική Κουζίνα του Άλλου Ανθρώπου. Με τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο μας δένουν δεσμοί φιλίας από παλιά. Ο Κωσταντίνος και οι εθελοντές του άλλοτε καλεσμένοι από εμάς και άλλοτε μόνοι τους ήρθαν και όχι μόνο μας βοήθησαν να κάνουμε την γιορτή Ειρήνης και Αλληλεγγύης στα Δάφια όπου ήταν και η τελευταία δημόσια εμφάνιση του παπά-Στρατή αλλά κυρίως ήρθαν και μαγείρεψαν δεκάδες χιλιάδες μερίδες σε Καλλονή, Μόρια, Καρά Τεπέ, Συκαμιά και αλλού. Από την Αγκαλιά δώσαμε ένα σημαντικό ποσό για να συνεχίσει ο «Άλλος Άνθρωπος» το απίστευτα σημαντικό έργο του. Επίσης, στηρίξαμε το παράρτημα της Κοινωνικής Κουζίνας στη Μυτιλήνη προαγοράζοντας εφόδια, μια ομάδα σπουδαία με ήδη μεγάλο και σημαντικό έργο στην πόλη.
8) Όλο αυτόν τον καιρό συνεργαστήκαμε με το Κέντρο Υγείας Καλλονής για την περίθαλψη δύσκολων περιστατικών προσφύγων. Από παλιά βοηθούσαμε το Κέντρο με φάρμακα, όμως βιώσαμε ξανά και από κοντά τις τρομακτικές ελλείψεις που αντιμετωπίζει το προσωπικό, η λειτουργία του, η δομή του. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να ενισχύσουμε τη λειτουργία του Κέντρου Υγείας όσο μπορούσαμε σαν προσφορά στον τόπο μας. Δόθηκε ένα σεβαστό ποσό (10.000 ευρώ) σε τρεις κατευθύνσεις : πρώτον για την αγορά εφοδίων και φαρμάκων. Δεύτερον για την επιδιόρθωση του ακτινολογικού μηχανήματος. Τρίτον για την παροχή βενζίνης για το ασθενοφόρο για ένα διάστημα. Καταγγέλλουμε με κάθε τρόπο το πόσο αλγεινό, το πόσο απαράδεκτο είναι να έχει υποβαθμιστεί το Κέντρο Υγείας Καλλονής τόσο πολύ, γιατί η υποβάθμισή του δεν σημαίνει παρά υποβάθμιση της ίδιας μας της ζωής. Να μην υπάρχει βενζίνη για το ασθενοφόρο! Να μην υπάρχει δυνατότητα για μια απλή ακτινογραφία, να μην υπάρχουν βασικά εφόδια και φάρμακα! Να στέλνονται με το σταγονόμετρο. Να πρέπει να μεταβεί κανείς μέχρι τη Μυτιλήνη για απλά περιστατικά και πόσο ακόμα για τα επείγοντα! Καταγγέλλουμε με κάθε τρόπο την υποβάθμιση του τρόπου περίθαλψης στον τόπο μας και θέτουμε τους υπεύθυνους προ των ευθυνών τους. Το προσωπικό του Κ.Υ. πραγματικά πασχίζει για τα αυτονόητα και δυστυχώς το φαινόμενο δεν είναι μόνο τοπικό. Θεωρούμε πως η προσφορά μας είναι ταυτόχρονα μια κραυγή απόγνωσης που πρέπει να ακουστεί : η υγεία πρέπει να είναι δημόσια, δωρεάν και ποιοτική. Κάθε λαός το δικαιούται ως βασικότατο δικαίωμα και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.
9) Βοηθήσαμε με χρήματα αλλά και με προμήθειες αρκετές οικογένειες ντόπιων αλλά και αρρώστους ή άτομα που έχουν περιθωριοποιηθεί. Οι οικογένειες αυτές και τα άτομα αυτά αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα και η βοήθεια σε αυτές έγινε με κριτήρια κρισιμότητας. Δυστυχώς εξαιτίας του προσφυγικού έχουμε «αφήσει» τους ντόπιους συμπολίτες μας που δοκιμάζονται, όμως σκοπεύουμε να επανέλθουμε σε αυτόν τον τομέα. 
10) Συνεισφέραμε και πρόκειται να συνεισφέρουμε στο άμεσο μέλλον στον καθαρισμό των ακτών από το όντως τεραστίων διαστάσεων πρόβλημα ρύπανσης από τα σωσίβια και τις βάρκες των προσφύγων. Αγοράσαμε εφόδια σε ομάδες καθαρισμού, προμηθεύσαμε φαγητό για τους εθελοντές τους τις ημέρες καθαρισμών.
11) Συνεργαστήκαμε με όποιον πραγματικά θέλησε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Ακόμα και μεγάλες iNGO τις πρώτες μέρες που ήταν στο νησί και πριν καταφέρουν να οργανωθούν, δέχτηκαν από εμάς εφόδια και καθοδήγηση. Εκτός αυτού πολλοί τουρίστες, έλληνες και ξένοι εθελοντές αυτόνομα μπόρεσαν και γέμιζαν τα αυτοκίνητά τους εφόδια (κρουασάν κυρίως και νεράκια) τα οποία προμηθεύαμε εμείς σε εκείνους, εννοείται δωρεάν. Δεν είχαμε ποτέ σκοπό τον θησαυρισμό. Ο, τι εφόδια αγοράζαμε θέλαμε να φτάσουν στους πρόσφυγες όσο το δυνατόν γρηγορότερα με κάθε τρόπο. Όλος αυτός ο κόσμος που δρούσε στους δρόμους προσφέροντας ένα νερό και κάτι φαγώσιμο στους πεζοπόρους πρόσφυγες ήταν από τους καλύτερους τρόπους να γίνει αυτό. 
Πέρασε ο καιρός. Είναι αδύνατον να περιγράψουμε το τι δουλειά χρειάστηκε να γίνουν όλα αυτά. Πόσες ώρες απουσίας από βασικές προσωπικές υποχρεώσεις. Είναι περιττό να πούμε ότι δίχως τους εθελοντές δεν θα τα είχαμε καταφέρει.. Πέρασε ο καιρός και το πρόβλημα επιμένει και μάλιστα πιο οξύ. Ποτέ δεν είχαμε την αφέλεια πως θα το λύναμε. Τα μεγέθη μάς ξεπερνούν. Πάντοτε ξέραμε πως κάνουμε τη βρώμικη «δουλειά» των τοπικών αρχόντων, της κυβέρνησης, της Ε.Ε, πάντοτε ξέραμε πως στο τέλος της μέρας κάποιοι μπορούσαν να αποποιηθούν τις βαριές ευθύνες τους πατώντας πάνω στον δικό μας κόπο και τη δική μας αγωνία. Δεν το κάναμε όμως ποτέ για αυτούς. Το κάναμε γιατί ακολουθούσαμε την εσωτερική μας πυξίδα. Γιατί θέλαμε να σταθούμε όρθιοι και στα χρόνια που θα έρθουν να μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια τον οποιονδήποτε και να πούμε «ήμασταν εκεί, παρόντες και αντέξαμε όσο μπορέσαμε και παραπάνω». 
Και όταν περνάς τα όρια αυτό έχει κόστος. Έχει κόστος, πρώτον ψυχοσωματικό. Έχει κόστος οικογενειακό μεγάλο. Έχει κόστος κοινωνικό και νομικό να πρέπει να χειρίζεσαι μεγάλα ποσά και να έχεις συνεχώς τις βολές των λασπολόγων καναπεδάκηδων αλλά και του νόμου μπροστά στον οποίο είσαι υπόλογος και μέρα νύχτα να σκέφτεσαι να είναι όλα άψογα λογιστικά ή τι θα γίνει αν χτυπήσει κανείς στην Αγκαλιά ή τι θα γίνει αν κάποιος άρρωστος σου πεθάνει στα χέρια;
Tην ίδια στιγμή που βλέπεις πως οι πολιτικοί, οι πολυεθνικές, αυτούς που ο παπά-Στρατής ονόμαζε «ισχυρούς του κόσμου» σε κοροϊδεύουν και παίζουν τα παιχνίδια τους στις πλάτες των λαών.
α) Λίγα λόγια για μικρό κατάλυμα δίπλα στο Α.Τ. Καλλονής. Το μέρος όπου φιλοξενήσαμε 17.000 ανθρώπους. Ήταν ένας χώρος απολύτως ακατάλληλος που όμως για έξι μήνες είχε τις πόρτες του ανοιχτές μέρα νύχτα σε όποιον το είχε ανάγκη. Τον διαμορφώσαμε με κόπο σε ένα αξιοπρεπές μέρος. Για να κρατηθεί καθαρός και σε τάξη περάσαμε πολλά. Και όλα αυτά με δική μας ευθύνη. Με την κατάσταση στο Μόλυβο να έχει ομαλοποιηθεί όχι σε θέμα αφίξεων αλλά σε θέμα λεωφορείων και προσωρινού καταλύματος (βλ. ΟΧΥ καθώς και ο χώρος που ετοιμάζει το IRC στα Μεγάλα Θέρμα ) η Αγκαλιά εδώ και ένα μήνα περίπου είναι σχεδόν πάντοτε άδεια, ενώ όταν φιλοξενεί είναι από νεαρούς πρόσφυγες που θέλουν να περπατήσουν από το Μόλυβο γιατί δεν μπορούν να περιμένουν τη σειρά τους να μεταφερθούν όταν οι αριθμοί είναι μεγάλοι. Το κατάλυμα θα είναι για λίγο καιρό ακόμα ανοιχτό όσο ο χώρος μας έχει παραχωρηθεί για να προσπαθήσουμε να μην βρεθεί κάποια οικογένεια να κοιμάται στο κρύο. Το γνωρίζουμε όμως πολύ καλά πως τα επίπεδα ασυνεννοησίας, μη-βούλησης δηλαδή μεταξύ των υπευθύνων είναι τέτοια που η Καλλονή θα χρειαστεί σύντομα ξανά έναν χώρο να φιλοξενήσει κόσμο. Σε αυτό εμείς δεν θα μπούμε ξανά μπροστά, ειδικά με τον νέο χρόνο. Έχουμε μιλήσει με κάθε τοπικό άρχοντα τονίζοντας πως ο χώρος αυτός θα πρέπει να είναι στη δικαιοδοσία της κοινότητας και του Δήμου και να λειτουργεί με αποκλειστικά δική του νομική ευθύνη. Ξανά και δημόσια για άλλη μια φορά τονίζουμε προς κάθε πλευρά πως είναι χρέος των τοπικών αρχόντων σε συνεργασία με την κυβέρνηση και τις ευρωπαϊκές αρχές η εύρεση καταλύματος για τους πρόσφυγες ως βασική ανθρωπιστική αρχή. 
Εμείς μόνο επικουρικά θα δράσουμε στο εξής επί του θέματος. Μπορούμε να βοηθήσουμε στη σίτιση των προσφύγων και υπάρχουν μεγάλες ΜΚΟ αυτήν την στιγμή που θα μπορούσαν ακόμα και να ενοικιάσουν χώρο για τον οποίο ο δήμος δεν θα χρειαστεί να επιβαρύνεται. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία να μην αναλάβει το κράτος τη νομική ευθύνη που του αναλογεί, έστω. Εμείς θα είμαστε πάντα εκεί αλλά δεν μπορούμε να αναλάβουμε ξανά κάτι που μας εκθέτει προσωπικά. Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους αυτοί που είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι, αιρετοί και αμειβόμενοι να κάνουν την όντως δουλειά τους. Επίσης, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για όσους νομίζουν ότι μπορούν να σηκώσουν το βάρος. Θα μας βρουν αρωγούς. Ξέρουμε πως ο δήμαρχος κ. Γαληνός που έχει αναλάβει και είναι προς τιμήν του, μόνος και σαν όντως φωτεινό παράδειγμα πανελλαδικά μεγάλες πρωτοβουλίες σε όλο τη νησί, πρέπει τώρα να κοιτάξει και το θέμα της Καλλονής.
β) Έχοντας μέσα στις αμέσως επόμενες μέρες ξοδέψει τα χρήματα που μας έχει εμπιστευτεί ο κόσμος εκτός από ένα ποσόν το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για πάγιες υποχρεώσεις που προβλέπονται (ΔΕΗ, εφόδια απλήρωτα κτλ, βάψιμο χώρου), η Αγκαλιά δεν θα δέχεται στο εξής να διατηρεί μεγάλο ταμείο με αποθεματικά ποσά. Θα προσπαθήσουμε να βρούμε νέες μεθόδους έτσι ώστε να ενισχύσουμε τον τρόπο που μας έκανε τόσο αποτελεσματικούς τόσο καιρό. Σαν γενική ιδέα θέλουμε να διασφαλίζουμε πως μεταξύ των ανθρώπων που κάνουν προσφορές και τους τελικούς αποδέκτες θα μεσολαβεί ελάχιστη διαδικασία και χρόνος. Επιπλέον θα συνεχίσουμε να μην δεχόμαστε εθνικούς ή κοινοτικούς πόρους όπως κάναμε τόσο καιρό τώρα.
Τελειώνοντας καταγγέλλουμε προς κάθε κατεύθυνση:
1) Το προσφυγικό δεν θα λυθεί αν δεν ειρηνεύσει η Μέση Ανατολή. Πρέπει ο καθένας να φροντίσει να υψώσει τη φωνή του προς αυτήν την κατεύθυνση. Να μείνουν οι άνθρωποι αυτοί στα σπίτια τους, στη ζωή τους. Ξέρουμε καλά πως η κατάσταση στη Μέση Ανατολή έχει ξεφύγει και ξέρουμε καλά ποιοι την έχουν προκαλέσει. Λέγεται ιμπεριαλισμός, είναι η αδηφαγία που κρύβει ο καθένας μας μέσα του, είναι όλα αυτά που μας κάνουν να είμαστε πιο κοντά στο ζώο παρά στον άνθρωπο. Κανείς μας δεν είναι αθώος. Ακόμα και ο τρόπος που καταναλώνουμε δημιουργεί πολέμους, ο τρόπος που στεκόμαστε απέναντι στον φίλο, τον γείτονά μας.
2) Υπάρχουν ΣΗΜΕΡΑ λύσεις που μπορούν να μετατρέψουν το προσφυγικό από «πρόβλημα» σε ευλογία. Υπάρχουν λύσεις να περάσουν και να φύγουν οι πρόσφυγες από τα νησιά μας με ανθρωπιά και ομαλότητα με όφελος οικονομικό μάλιστα για την τοπική κοινωνία και υπάρχει τρόπος να ριζώσουν τα παιδιά τους σε έναν ειρηνικό τόπο. Αυτές οι λύσεις δεν περιλαμβάνουν φράχτες στον Έβρο, δεν περιλαμβάνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης, δεν περιλαμβάνουν μαύρο χρήμα λαθρέμπορων που διοχετεύεται παντού, δεν περιλαμβάνουν τεράστια κονδύλια και τόνους ρούχα, δεν περιλαμβάνουν ακριβοπληρωμένες ΜΚΟ, δεν περιλαμβάνουν φασίστες, δεν περιλαμβάνουν πολιτικά παιχνίδια, δεν περιλαμβάνουν ούτε ωραιοποιήσεις ούτε δαιμονοποιήσεις. Πρέπει να καταλάβουμε πως αν η άρχουσα ελίτ ήθελε να λύσει το πρόβλημα θα το έκανε σήμερα. Δεν θέλει να το λύσει. Πρέπει να καταλάβουμε πως η διχόνοια και το να χτυπιούνται οι πιο αδύναμοι μεταξύ τους πρόσφυγες και ντόπιοι είναι κάτι που τους βολεύει. Πρέπει να καταλάβουμε πως αυτοί που βύθισαν αυτήν την χώρα στην ύφεση αλλά και οι δικές μας συμπεριφορές που την επέτρεψαν και το προσφυγικό δεν είναι παρά όψεις του ίδιου νομίσματος. Πρέπει να σταθούμε απέναντί τους. Πρέπει να δούμε πως όλοι μαζί έχουμε δύναμη και πρέπει να ελέγξουμε τον εαυτό μας στις μικρές, καθημερινές μας επιλογές. Και στεκόμαστε απέναντι στο σκοτάδι μόνο αλληλέγγυοι με τους πρόσφυγες και κριτικά πρώτα απέναντι στον εαυτό μας. Είναι ένας απέλπιδος αλλά βαθιά ανθρώπινος τρόπος. Παλεύουμε για τις επόμενες γενιές. Αν κάποτε αναδυθεί μια καλύτερη ανθρωπότητα αυτό θα γίνει γιατί εμείς μάθαμε στα παιδιά μας να αγαπάνε δίχως αστερίσκους τον κάθε κατατρεγμένο, όπως μας δίδαξε ο παπα-Στρατής. 
3) Τα αδέρφια μας οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι γενναίοι που τρέχουν να ζήσουν, τρέχουν να ξεφύγουν από τον θάνατο και τη φτώχεια. Θα αλλάξουν το πρόσωπο της Ευρώπης. Αν είμαστε σοφοί προς το καλύτερο, αν είμαστε ηλίθιοι προς το χειρότερο. Τα παιδιά τους είναι το αλάτι της γης όπως και τα δικά μας. Ευχόμαστε ολόψυχα να βρει καλό τέλος το ταξίδι τους, να βρουν ένα μέρος να ριζώσουν τους και να χαρούν τις οικογένειές τους με ειρήνη και ευημερία μέχρι τα γεράματα. Και ευχόμαστε, αν ποτέ φτάσουμε στη θέση τους, έστω να βρεθεί μια «Αγκαλιά» να μας φιλοξενήσει για ένα βράδυ, να μας δώσει έστω ένα ψωμί.
Σας ευχαριστούμε όλους από καρδιάς. Δεν θα τα είχαμε καταφέρει δίχως την αγάπη σας. Mας κρατάει το χαμόγελό σας. Μας κρατάνε οι παραινέσεις και τα μηνύματα σας. Μας κρατάει η Ριμ που έφτασε στο Βερολίνο και μας γράφει «τα κατάφερα», μας κρατάει ο Ρασίντ που μας έστειλε φωτογραφία με τα δυο μικρά του κορίτσια λέγοντας «Τα κορίτσια μου είναι ασφαλή στο διαμέρισμα του αδερφού μου στο Παρίσι, κοιμούνται σε στρώμα μετά από έξι μήνες, θα θυμόμαστε για πάντα εκείνη τη νύχτα που μας βοηθήσατε στην Αγκαλιά». Μας κρατάει ο Σιδίκι που πριν δέκα χρόνια τον είχαμε προσφυγάκι στη Λέσβο και τώρα ολόκληρος άντρας γυρνάει από τη Γερμανία όποτε έχουμε ανάγκη για να μας βοηθήσει. Μας κρατάει ο Γιώργος που μετά από τη δουλειά του πήγαινε Αγκαλιά και άφηνε γιαούρτια για τους πρόσφυγες στα κρυφά. Ο ανώνυμος κύριος που ήρθε και μας χτύπησε στο ώμο φιλικά εκείνο το βράδυ που χανόμασταν βάζοντάς μας ένα χαρτονόμισμα στη τσέπη και λέγοντας «μπράβο παιδιά, συνεχίστε, σας καμαρώνω». Μας κρατάει η παρακαταθήκη και η κουβέντα του παπα-Στρατή να μην τα παρατήσουμε. Δεν θα χαθούμε, απλά θέλουμε να πάρουμε ορισμένες βαθιές ανάσες. Η βάρδια δεν τελειώνει ποτέ, η Αγκαλιά είναι ανοιχτή.
Κατερίνα, Ελένη, Γιώργος – και πάντα πρώτος μέσα μας, αξεπέραστο φωτεινό παράδειγμα, ο παπα-Στρατής.