Τώρα
τι να σου πω; Βρήκα προχθές την χλαίνη σου. Θυμήθηκα που έλεγες. Μόνο
την ψείρα θυμάμαι. Μα προσπαθούσα να μάθω κάτι για ήρωες, για πόλεμο,
για μάχες. Η ψείρα μου έλεγες, ταλαιπώρια. Μετά από σαράντα χρόνια
κατάλαβα. Ότι το πρόβλημα δεν είναι ο πόλεμος αλλά η ψείρα. Αυτή που
τραβάει λίγο-λίγο το αίμα σου. Αυτή που καρφώνεται στην σκέψη σου. Αυτή
που δεν σε αφήνει να δεις τίποτα άλλο. Κοιμήσου τώρα εν ειρήνη. Ο
καθένας έχει την ψείρα του που την νομίζει ηρωισμό. Μα που να ξύνεται η
μνήμη σου τώρα;
Κι όμως, κύριε Βαραλή, ένας άλλος παππούς, ετών κοντά στα 80, μού είπε πως η ψείρα έσωσε τους Έλληνες! Δεν μπορούσαν να κοιμηθούν, γι' αυτό ήταν άγρυπνοι και πολέμησαν! Αν κοιμόντουσαν, δεν θα βλέπαμε, μου είπε, λευτεριά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την άλλη ψείρα,...