Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Μια τραγική νύχτα.

Aπό την Κάλυμνο. Ο ίδιος θρήνος. Φονιάδες.

Νίνα Γεωργιάδου έως Immigrant and Refugee Support Group in Kalymnos
4:00 ξημερώματα Παρασκευής, 30/10/2015. Γυρίσαμε απ' το λιμάνι. Μια τραγική νύχτα. Δεν έχουμε πλήρη εικόνα για το πόσοι χάθηκαν. Οι 100 περίπου ζωντανοί σπαρταρούσαν απ' το κρύο και τον τρόμο. Στο νοσοκομείο μεταφέρθηκαν πάνω από 30 σε απερίγραπτα θλιβερή κατάσταση. Οι περισσότεροι είναι αυτοί που δεν ξέρουν τι απέγιναν δικοί τους άνθρωποι. Μεγάλος θρήνος. Και κάτι μωρά ξεπαγιασμένα. Ο Majd, 10 χρονών ήρθε ασυνόδευτος. Βούλιαξε, κολύμπησε, ξεπάγιασε, και τώρα τρέμει στην αγκαλιά μου σαν πουλάκι. Δεν έχει σταματήσει το κλάμα. Ήρθαν αρκετοί Καλύμνιοι στο λιμάνι και τους βγάλαμε τις κάλτσες για να τις δώσουμε στους ξεπαγιασμένους. Ξεφτίλα. Λέω: Το κλάμα του Majd και ο θρήνος της μάνας που της κατάπιε η θάλασσα το μωρό της και τα βογγητά της σημερινής νύχτας να γίνουν εφιάλτες για όσους μετρούν εισπράξεις απ' τον πόλεμο, για όσους ορθώνουν φράχτες και για όσους, σε συνόδους κορυφής, αποφασίζουν τις χωματερές των ανθρώπων. Πέρα από τη στήριξη στον κυνηγημένο κόσμο, πρέπει να βγάλουμε φωνή. Ουρλιαχτό. ΝΑ ΓΡΕΜΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΦΡΑΧΤΕΣ, ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
Μου αρέσει!  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου