Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Υπάρχουμε από υποχρέωση στην αγάπη σας….

Υπάρχουμε από υποχρέωση στην αγάπη σας….

logo Mosaic volosnow
Σήμερα το volosnow.gr κλείνει έναν χρόνο παρουσίας, στον χώρο των media.
Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό και το αυτό επιθυμούμε (διακαώς) και δι’ υμάς.
Συναισθηματικά, ναι είμαστε φορτισμένοι. Και δακρυσμένοι επίσης, γιατί γενέθλια χωρίς συγκίνηση δεν γίνονται, όπως δεν γίνεται και τούρτα δίχως σαντιγί…..
Προσωπικά, θα ήθελα εν αρχή να ευχαριστήσω την Βίλυ που -καλώντας με εδώ- μου έδωσε την ευκαιρία να επικοινωνώ μαζί σας.
Της χρωστώ πολλές χάριτες και για την ευγένεια και την υπερβάλλουσα αγάπη αλλά και για την εμπιστοσύνη με την οποία με περιβάλλει. Απολαμβάνοντας -πολλές φορές αναξίως- αυτά τα προνόμια, ξαναθυμάμαι τις εποχές που η δημοσιογραφία διατηρούσε αρχές και σεβασμό.
Συνακόλουθα, ευχαριστώ την Ιουλία που μαζί με την Βίλυ μοιράστηκε το όραμα αυτού του site και μαζί της με δέχτηκε και με υποδέχθηκε δίπλα τους.
Ωραία ως εδώ, καλά τα πήγαμε……
Και τώρα τα δύσκολα: Αλήθεια, δεν ξέρω τι μεγάλο και υπέροχο να πω για να ευχαριστήσω εσάς τους αναγνώστες μας για την αγάπη και τους επαίνους με τα οποία περιβάλετε το volosnow.gr αλλά και την ασημαντότητά μου.
Ειλικρινά είναι πολλές οι φορές που μας συγκινήσατε έως δακρύων (δίχως να είμαστε ιδιαίτερα ευσυγκίνητες).
Από τα βάθη της καρδιάς μας σας ευχαριστούμε και σας παρακαλούμε να μην πάψετε να μας αγαπάτε και να μας το λέτε. Διότι αυτό ακριβώς είναι που μας κρατάει …ζωντανούς στην σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα και επίσης κάνει το σκοινί (πάνω στο οποίο καθημερινά ακροβατούμε) να μας αντέχει και να φαίνεται στο χειροκρότημα καθώς, ενώ εσείς χειροκροτείτε, δεν χάνουμε την ισορροπία μας προσπαθώντας να μένουμε απαθείς στο «μπράβο» και όρθιοι στον πόνο.
Βέβαια θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι πόνο ιδιαίτερο δεν γνωρίσαμε καθώς τυγχάνουμε μιας ιδιότυπης και τρυφερής προστασίας από σας αλλά και ευπρεπούς αντιμετώπισης από τους περισσότερους συναδέλφους μας στον -κατά τα άλλα- άγριο διαδικτυακό χώρο. Θερμές ευχαριστίες και σ’ αυτούς.
Θα θέλαμε να σας υποσχεθούμε πολλά, όπως και θα θέλαμε πολλά να κάνουμε για σας, ως αντίβαρο αυτής της αγάπης που μας δείχνετε.
Όμως μπορούμε μόνο να σας πούμε ότι δεν θα γίνουμε ποτέ αυτό που δεν θέλετε, δεν θα παίξουμε κανένα βρώμικο παιχνίδι, δεν θα υπάρξουμε παρά τόσο καλές ή κακές όσο μας αγαπήσατε (δεν θα έχετε δυσάρεστες εκπλήξεις μαζί μας), δεν θα προσδεθούμε στο άρμα κανενός ισχυρού και καμίας εξουσίας, δεν θα αποκτήσουμε καταθέσεις στις Τράπεζες και δεν θα ξεχάσουμε πως υπάρχουμε μόνο επειδή εσείς μας αγαπάτε.
Όταν ήμουν μικρή, φανταζόμουν πως σαν μεγαλώσω θα έχω ένα τεράστιο πάνινο σακούλι, φτιαγμένο από κείνο το ύφασμα με τα λεπτά λουλουδάκια (στυλ Λίμπερτυ), γεμάτο με ζαχαρωτά, τσιχλόφουσκες, δαχτυλίδια με ένα ρουμπίνι στη μέση, εικόνες αγγέλων, μολύβια, λευκό χαρτί, χτενάκια για τα μαλλιά και πολλά βιβλία. Και επειδή πάντα θεωρούσα (και ακόμη θεωρώ) πως αυτά είναι που φτιάχνουν το παραμύθι του κόσμου, όλα τούτα θα τα μοίραζα και θα άλλαζε ο κόσμος….
Φυσικά δεν το πέτυχα γιατί πάντα κάτι έλειπε από το σακούλι μου.
Όμως μαζί σας μου λείπουν ολοένα και λιγότερα, οπότε σας μοιράζω ό,τι έχω, παίρνω τα χαμόγελά σας και έτσι θα πηγαίνουμε: Δίνοντας και παίρνοντας, μέχρι να ανταμώσουν τα χέρια μας στο σήμα της νίκης ή έστω τα χείλη μας σε διπλανά χαμόγελα ή τουλάχιστον να βρεθούμε να απαγκιάζουμε κάτω από μία ροζ τελεία και μία μπλε παύλα, λίγο πριν αρχίσουμε τις πρώτες λέξεις ενός νέου κόσμου…….
πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου